""Պատկերացնում ես, թէ ինչ կզգար մայրդ, եթէ իմանար, որ քեզ Ուրբինօ դէ լէ Քալի պէս մէկն է սիրահետում։" "Երեւի գերեզմանում շուռ գար",- չոր պատասխանեց նա"։ (էջ 121)
"...Մինչեւ լուսաբաց շարունակեց ոգեկոչել ամուսնու սքանչելի յատկութիւններն, ու անհաւատարմութեան մէջ չմեղադրեց նրան, բացի` մենակ մեռնելուց, որ փոքրիշատէ մեղմանում էր այն համոզմամբ, որ այժմ, առաւել քան երբեւէ ամուսինն իրեն էր պատկանում, երբ մի դիւժին մեծ մեխերով ամրացուած դագաղի մէջ` երկու մետր խորութեամբ ամուր կնքուած էր հողի տակ"։ (Էջ 147) "Ես երջանիկ եմ, որովհետեւ միայն այժմ հաստատ գիտեմ, թէ ուր է նա, երբ տանը չի լինում"։ (էջ 147)
"Դա Ֆլորենտինօ Արիզայի առաջին անկողնային սէրն էր։ Սակայն մշտական կապի վերածուելու փոխարէն, ինչպէս մայրն էր երազում, երկուսն էլ այն օգտագործեցին անառակ կեանքի անցնելու"։ (էջ 149)
""Եթէ ուզում ես վաճառել, պէտք է լեզուներ իմանաս։",-ասում էր հեգնական ծիծաղով"։ Սակայն երբ ուզում ես որեւէ բան գնել, ուրիշները պէտք է աշխատեն քեզ հասկանալ""։ (էջ 161)
"Սակայն, երբ, այդքան նոր տպաւորութիւններով, ճամբորդութիւնից յոգնած ու յղիութիւնից քնաթաթաւ, վերադառնալով նրան ամենից առաջ հարց տուին, թէ ինչ կարծիքի էր Եւրոպայի հրաշալիքների մասին, նա կարիբեան բարբառի չորս բառով ամփոփեց իր երջանկութեան բազմաթիւ ամիսները. "Մի երեւելի բան չէր""։ (էջ 161)
"Ինչ-որ մէկից լսել էր, որ Էնրիկօ Կարուզոն ձայնով ծաղկամաններ է փշրում, եւ դրանից յետոյ տարիներ շարունակ աշխատում էր նոյնն անել, անգամ ձայնը փորձելով լուսամուտների ապակիների վրայ"։ (էջ 162)
"Հարստութեան մէջ մեղադրուելիս ոչ ոք նրա պէս դիպուկ չէր կարող բնորոշել իրեն։ "Ես հարուստ չեմ,- ասում էր։ - Ես փող ունեցող աղքատ մարդ եմ, որն ամենեւին էլ նոյն բանը չէ""։ (էջ 163)
"Ամէն դէպքում՝ տարիներ անց միայն Ֆլորենտինօ Արիզան պարզեց իրենց նմանութիւնը, երբ հայելու առաջ մազերն էր սանրում, եւ այն ժամանակ միայն հասկացաւ, որ տղամարդն իր ծերանալն իմանում է նրանից, որ սկսում է հօրը նմանուել"։ (էջ 167)
No comments:
Post a Comment