Tuesday, December 25, 2012

ՅՕԴՈՒԱԾ

Սա էլ Պանթիւրքական հոսանքները ժամանակակից Իրանում վերնագրով յօդուածիս յղումը, որը տպագրուել է akunq.net կայքում։

http://akunq.net/am/?p=27627

Լաւ մնացէք։



Friday, December 14, 2012

ԴԱՍԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ - ՍԵՄԻՆԱՐ

Դասախօսութիւն - Սեմինար,
ԵՊՀ Իրանագիտութեան ամբիոն,
13.դեկտ.2012 թ.,
Նիւթ՝ Պանթուրքական հոսանքները ժամանակակից Իրանում։




Sunday, December 9, 2012

ՊԱՆԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՀՈՍԱՆՔՆԵՐԸ ԺԱՄԱՆԱԿԱԿԻՑ ԻՐԱՆՈՒՄ

Դեկտեմբերի 13, ժամը՝ 14:30,
Իրանագիտության ամբիոն,
Բանախոսություն-սեմինար՝

"Պանթուրքական հոսանքները ժամանակակից Իրանում":

Բանախոս՝ իրանագիտության ամբիոնի հայցորդ ՍԱՐԳԻՍ ՄԿՐՏՉՅԱՆ

Wednesday, December 5, 2012

ՀԱԼՈՒԷ (Aloe)

Գրասենեակիս Հալուէի (Aloe) ծաղիկը՝ գեղեցիկ, հազուադէպ ու հիասքանչ։




Thursday, October 18, 2012

2794-ԱՄԵԱԿԻ ԱՌԻԹՈՎ

Անցեալ կիրակի՝ Հոկտեմբերի 14-ին Երեւանի հիմնադրութեան 2794 ամեակն էր։

Այդ օրը մօտ 7 ժամ եղել եմ Երեւանի կենտրոնում։

Ամենուրէք կազմակերպուել էին երգի ու պարի, նորաձեւութեան, կրկէսային եւ այլ տեսակի միջոցառումներ։ Մաշտոցի պողոտայում հին մեքենաների ցուցադրութիւն էր։ "Մարգարեան" ծննդատան դիմաց համերգ էր կազմակերպուած։ Հիւսիսային պողոտայում ամէն մի քայլափոխի հանդիպում էիր մի տեսակ միջոցառման եւ չէիր կարողանում կողմնորոշուել այս մէկը դիտել թէ միւսը։ Հանրապետութեան Հրապարակում կազմակերպուել էր մեծ համերգ, որին մասնակցում էին Հանրապետութեան Նախագահը, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը, պետական այրեր, Հայոց ժողովրդի մի մասը։

Ճիշտն ասած ամէն մի գործում չեմ ուզում միայն վատը տեսնել։ Լաւ է, որ պետութիւնը եւ քաղաքային իշխանութիւնը նշում են մայրաքաղաքի հիմնադրութեան տօնը։ Լաւ է, որ երեխաներին ուրախ պահեր են պարգեւում։ Լաւ է, որ փորձում են մարդկանց մի պահ կտրել առօրեայ հոգսերից։ Բայց այդ ամբողջը իրական կը լինի, եթէ չլինի խնդրի միւս՝ տժգոյն կողմը։ Այդ ամբողջը ճիշտ ու լաւ կը լինի, եթէ չվերածուի ձեւականութեան ու ցուցամոլութեան։ Եթէ երկիրը խրուած չլինի աղքատութեան, անարդարութեան ու արտագաղթի մէջ։

Ամէն ինչ համեմատական է։

Երբ ականատես եղայ քաղաքի հիմնադրութեան այդքան թանձր տօնակատարութեանը, ակամայից այն համեմատեցի Անկախութեան եւ Հանրապետութեան օրերի տօնակատարութիւնների հետ։

Մայիսի 28-ին քաղաքը (կամ երկիրը) զգու՞մ է, որ այդ օրը Մայիսի 28-ն է՝ Հանրապետութեան օրը։ Հեռուստաալիքները ինչքանո՞վ են անդրադառնում օրուայ խորհրդին։ Եւ Մայիսի 28-ից, ի բացառեալ "Ոչ աշխատանքային օր է" եւ մի երկու ծաղկեպսակի զետեղում, ուրիշ ի՞նչ են թողել։

Իսկ այս տարուայ Սեպտեմբերի 21-ն էլ նշեցինք Հարաւամերիկեան մեղեդիների ներքոյ։ Թէ ի՞նչ կապ ունի Հարաւային Ամերիկայից Հայաստան ժամանած արհեստավարժ, հմուտ ու գեղեցիկ երգեր ու երաժշտութիւն մատուցող խումբը, Հայ ազգի անկախութեան տօնի հետ ու թէ ինչպէ՞ս այդ երաժշտութիւնն ու երգերը ամրապնդեցին Հայ նոր սերնդի մէջ անկախութեան ոգին, առնուազն ինձ համար տակաւին մնում է առեղծուած։

Մայսիսի 28-ի ու Սեպտեմբերի 21-ի հետ այդպէս ենք վարւում։ Իսկ Երեւանի օրը...

Անդրադառնանք խնդրի մէկ այլ կողմին։ Ասում են, որ Երեւանի հիմնադրութեան 2794 ամեակի տօնակատարութեան համար պետական բիւդջէից հարիւր միլիոն դրամ գումար են յատկացրել։ Այս լուրը ճիշտ է թէ սխալ՝ չգիտեմ։ Ես հիմք եմ ընդունում իմ տեսածը։

Այդքան միջոցառում կազմակերպելը, խմբերի աշխատավարձը, լուսաւորութիւնը, ձայնային տեխնիկան, մարդկանց անվտանգութիւնն ապահովելը եւ այլն հնարաւոր չէ չնչին գումարով։ Մեծ գումար է ծախսուել։ Եւ դա այն պայմաններում, երբ քաղաքի շատ ու շատ փողոցներ ասֆալտի խնդիր ունեն, երբ շատ ու շատ փողոցներում լուսաւորութեան հարց կայ, երբ բազմաթիւ շէնքեր պահպանման խնդիր ունեն, կան վթարային շէնքեր, երբ կան աղքատ մարդիկ, երբ կան աղքատ երեխաներ եւ այս պայմաններում այդքան ճոխ տօնակատարութիւնը ժողովրդի ինչի՞ն է պէտք՝ անհասկանալի է։

Ես չգրեցի Էրեբունիի մասին, որը վերածուել է աղբանոցի։ Եւ չասացի, որ այդ գումարի գոնէ մի մասը թող յատկացնէին հէնց այն քաղաքի վերաշինմանն ու բարեկարգմանը, որի հիմանդրութիւնն են նշում։

Վերջ ի վերջոյ։

Երեկոյեան հասայ Խանջեան փողոց՝ Վեռնիսաժի մօտ։ Որոշեցի գետնանցումով անցնել Խանջեանի միւս մայթը։ Մենակ էի։ Աստիճաններով իջայ գետնանցում։ Մութ։ Նոյնիսկ նմուշի համար մէկ հատ վառ ճրագ չկար։ Ահաւոր ճիշի հոտ։ Դա դեռ մի կողմ թողնենք։ Ասենք Քաղաքապետարանը դրանում մեղք չունի։ Բայց լուսաւորութեան առումով մեղք ունի՞ թէ չունի։ Պատկերացնում էք՝ վերեւը հրավառութիւն, լուսաւորութիւն, երգ ու պար եւ գետնանցումում՝ խաւար։ Հնարաւոր չէ՞ր արդեօք ծախսուած գումարների մի քանի հազար դրամը ընդամէնը ծախսել գետնանցումի լուսաւորութեան վրայ։   

Իսկ քանի՞ նմանատիպ գետնանցումներ կան քաղաքում։

Լաւ մնացէք։

Friday, October 5, 2012

ԻՆՉՈՒ՞ ՌՈՒՍԵՐԷՆ...

1.- Գնացել եմ բժշկի։ Արեան քննութիւն է յանձնարարել։ Յանձնել եմ։ Գնացել եմ ստանալու պատասխանը։ Ոչ մի բառ չեմ հասկանում։ Ինչու՞։ Որովհետեւ ծայրից ծայր գրուած է ռուսերէն։

2.- Գնացել եմ մթերային խանութ։ Գնումներ եմ արել։ Վճարել եմ եւ ստացել եմ կատարածս գնումների ցուցակը։ Ոչ մի բան չեմ հասկանում։ Ինչու՞։ Որովհետեւ ծայրից ծայր ռուսերէն է։

3.- Տղայիս դպրոցում օրագիր են տուել։ Թերթում եմ։ Գրուած է երկու լեզուով՝ հայերէն եւ ռուսերէն։

Ես հակառուս չեմ, հէնց այնպէս որ հակաամերիկացի ու հակաանգլիացի չեմ կամ հակաեգիպտացի ու հակաչինացի չեմ։ Սա թիւրիմացութիւնների առաջն առնելու համար։

Բայց ինձ համար կրկին ու կրկին մնում է անհասկանալի թէ Հայաստանի Հանրապետութիւնում, որտեղ ըստ Սահմանադրութեան պետական պաշտօնական լեզուն հայերէնն է, ինչու՞ 21 տարի վերանկախացումից յետոյ հայերէնը տիրապետող լեզու չէ։
Ինչու՞ այսքան արհամարհական վերաբերմունք կայ հայերէնի նկատմամբ։

Արդեօք վերոշարադրածս օրէնքի խախտու՞մ չէ։

Ի՞նչ է անում Լեզուի պետական տեսչութիւնը։
Որտե՞ղ է պետութիւնը։
Ռուսներն են այս ամբողջը մեզ պարտադրու՞մ, թէ՞ մենք ինքնակամ ենք դա անում։

Արդեօք Ռուսաստանում գնածդ ապրանքների ցուցակը քեզ տալիս են հայերէն կամ Գերմանիայում արեան քննութեան պատասխանը տալիս են իտալերէն։

Թերեւս հարցի պատասխանը պիտի փնտրել մէկ այլ տեղ։

Առաւօտեան մեքենայով տղայիս տանում եմ դպրոց։ Միացնում եմ ռադիօն։ Հանրային ռադիօն է։ Հաղորդավարն ասում է "Այժմ կը լսէք հայկական, ռուսական եւ արտասահմանեան երգեր"։ Որ նշանակում է, որ հաղորդավարի, հաղորդման խմբագրի, Հանրային ռադիոյի պատասխանատուների համար Ռուսաստանը արտասահման չէ։

Եւ ուրեմն որովհետեւ Ռուսաստանը արտասահման չէ, ռուսերէնն էլ օտար լեզու չէ, ուրեմն ինչ տարբերութիւն հայերէն թէ ռուսերէն...

Լաւ մնացէք։

Tuesday, September 4, 2012

ԴՐԱԿԱՆ ՊԱՍՊՈՐՏ ՍԵՂԱՆ

Արտասահման ճամբորդելու նպատակով տղայիս անձնագիր էր պէտք։ Դա նշանակում էր կրկին պիտի գնալ Պասպորտ սեղան։ Եւ դա իր հերթին նշանակում էր կրկին հերթեր, քաշքշուկներ, այսօր գնայ՝ վաղն արի, այս փաստաթուղթը պակաս է, պետը տեղում չէ եւ այլն։ Ես էլ ճամբորդութեան մէջ եմ եւ չեմ կարող անձամբ դիմում կատարել։ Կնոջս խնդրեցի ինքը դիմում ներկայացնի, եթէ ընդունեցին՝ շատ բարի, եթէ չէ՝ սպասի կը գամ, միասին կը գնանք։

Միեւնոյն ժամանակ լրատուական կայքերում կարդում եմ, որ անձնագրի պակաս կայ երկրում, որ մարդկանց անձնագրերը տալիս են 20 օրում եւ այլն։

Մտածեցի դա մեզնից երկար ժամանակ է խլելու։ 

Արտասահմանից կապուեցի կնոջս։ Ասաց գնացել դիմում է տուել եւ դիմումն ընդունել են։ Ասել են 10 օրից եկէք, անձնագիրը պատրաստ կը լինի։

Ուրախացայ, որ դիմումն ընդունել են, բայց չհաւատացի ժամկէտին։ Ասացի նման բան չկայ, որովհետեւ լրատուական կայքերը այլ բան են գրում։ Բայց հէնց այնքանը, որ ընդունել են` Փառք Աստծոյ։

Եւ զարմանալի երկիր։ Դիմումից վեց օր անց կինս գնում է Պաստպորտ սեղեան հետաքրքրուելու անձնագրի մասին...Ու անձնագիրը պատրաստ յանձնում են կնոջս...

Սա նշանակում է, որ եթէ ուզում են, կարողանում են։ Իսկ երանի մեր պաշտօնեաները միշտ էլ ուզեն...Ուզեն լաւ իմաստով։

Սա էլ լաւ ու դրական բան մեր Պասպորտ սեղանի մասին։

Լաւ մնացէք։

Monday, September 3, 2012

ԵՐՋԱՆԿՈՒԹԻՒՆ


Երջանկութիւնը նաեւ այն է, որ մէկ ամառուայ ընթացքում մարդ առիթ ունենայ լողալ թէ Սեւանայ լճում, թէ Վանայ լճում եւ թէ Սեւ Ծովում։

Այս ամառ ինձ համար այդպիսին էր։

Այդ առումով ես Երջանիկ եմ։

Սեւանայ լիճ 

Վանայ լիճ

Սեւ Ծով


Լաւ մնացէք։

Friday, July 13, 2012

"ԹԼՓԱՏՈՒԱԾՆԵՐԸ" (1)

"Մարգարէն, ում թւում էր, թէ բաւական է շարժի շուրթերն ու բարբառի Երկնային Տիրոջ խօսքը, եւ լեռն անգամ կը շարժուի տեղից, կը գայ իր մօտ, հաղորդակից կը դառնայ գերագոյն ճշմարտութեանը, տրտմութեամբ նայում էր շուկայում խռնուած ամբոխին եւ խորին ցաւով գիտակցում, որ նրանք նոյնքան անհաղորդ են իր խօսքերին, որքան լեռը. տգիտութիւնից, անտեղեակութիւնից, մոլորութիւնից, ոսկու փայլից, արծաթի հնչիւններից ու որկորի գռմռոցից կուրացած ու խլացած ամբոխն էլ մի լեռ էր ու չէր շարժւում տեղից։ Եւ այնժամ մարգարէն ասաց.-

- Եթէ լեռը չի գալիս մարգարէի մօտ, ուրեմն մարգարէն կը գնայ նրա մօտ։

Եւ գնաց ամբոխի մէջ։

Իսկ լեռն աշարժ էր՝ ինչպէս էր"։

"Թլփատուածները", Գիրք առաջին, Յակոբ Սողոմոնեան, էջ 36-37

Friday, June 8, 2012

ԳՐԱԿԱՆ ՔՆՆԱՐԿՈՒՄ ԵՐԹՈՒՂԱՅԻՆՈՒՄ

Այսօր նստեցի երթուղային մեքենայ։ Մեքենան ճանապարհ ընկաւ թէ չէ, ինձնից մի քանի աթոռ այն կողմ, երկու եօթանասուն-ութսունին մօտ տղամարդ եւ երկու մի քիչ աւելի երիտասարդ կին սկսեցին բարձր ձայնով, բայց ուրախ տրամադրութեամբ քննարկել գրական հարցեր։

Մէկ էլ տղամարդկանցից մէկը սկսեց բանաստեղծութիւններ արտասանել։ "Նայիրի Զարեանը սա է ասում, բայց ահա սա էլ Իսահակեանից"։

Առաջին տղամարդու արտասանութեանը յաջորդեց երկրորդի արտասանութիւնը եւ այդպէս շարունակուեց։

Շատ հետաքրքիր ու հաճելի մթնոլորտ էր։

Լսում ու մտածում էի, տեսնես այսօրուայ հասարակութեան մէջ քանի հոգի այս մարդկանց չափ հետաքրքրուած են գեղարուեստական գրականութեամբ կամ կարող են այդպէս արտասանել։ Նաեւ ինչպիսի հաւանականութեամբ կարելի է երթուղային մի մեքենայում հանդիպել նման մարդկանց, որոնք չնայած իրենց առաջացած տարիքին, լաւ յիշողութեամբ մտաբերում, արտասանում ու քննարկում էին բանաստեղծութիւններ։

Մի խօսքով վճարեցի 100 դրամ, եւ ոչ միայն տեղ հասայ, այլ ականատես եղայ շատ հետաքրքիր գրական-գեղարուեստական հաւաքոյթի։

Լաւ մնացէք։

Monday, April 16, 2012

ՊԱՍՊԸՌՏ ՍԵՂԱՆ-ԵԶՐԱԿԱՑՈՒԹԻՒՆ

Եթէ այս ամբողջն ինձ անձամբ չպատահի ու մէկն ինձ պատմի, որ իբր իրեն է պատահել՝ դժուար թէ հաւատամ։ Բայց որ ինձ է պատահել՝ չեմ կարող չհաւատալ։

Ինչպէս տեսնում էք, դա աւելի շատ բազմաշարանոց ֆիլմերի նման է, քան իրական կեանքի։

Իրականում  ի՞նչ էր արուելիքը։ Պիտի լրացուէր մի թերթիկ՝ անուն-ազգանուն, ծննդեան թուական, ծննդավայր, անձնագրի համար եւ մի երկու նման բան, ու ստորագրուէր անձնագրավարի կողմից, ու պետն էլ կնքէր ու մակագրէր՝ "հաստատում եմ անձնագրավարի ստորագրութիւնը"։ Բայց դա ինձ արժեցաւ չորս աշխատանքային օր, հինգ անգամ այցելութիւն "պասպըռտ սեղան", ժամեր հերթ եւ միեւնոյն գործի համար երկրորդ անգամ անձնագրի թարգմանութիւն (մի բան, որ հէնց սկզբից, երբ դիմում էինք քաղաքացիութեան համար կարելի էր ասել, այսինքն նշել, որ որպէս փաստաթուղթ անհրաժեշտ է ձեր անձնագրի թարգմանութեան տասնըութ օրինակ)։ Չեմ հաշւում երեք ոչ աշխատանքային օրերը, որովհետեւ եթէ գործս առաջին կամ երկրորդ օրն արուէր՝ կը յաջողէի վերադառնալ ՕՎԻՐ ու շարունակել ընթացքը։

Ինչու՞ այս ամբողջ գրութիւնը։ Նախքան ընթերցողը հարց տայ, ինքս ինձ եմ հարց տալիս։

Արդեօք Իրանում աւելի լա՞ւ էր։ Հարցնում եմ ինքս ինձ։

Կամ կարծում ես Ամերիկայում ի՞նչ է։ Հաւանաբար կը հարցնեն ոմանք։

Ամերիկայում չեմ եղել, հետեւաբար չեմ կարող պատասխան տալ, բայց լսել ու կարդացել եմ, որ շատ էլ չի տարբերում այստեղից, նոյն դիւանակալական քաշքշուկներն են։

Իրանում եղել եմ ու հաստատում եմ, որ նոյն դիւանակալական քաշքշուկներն են։

Բայց իմ խնդիրը այս պարագային Հայաստանը այս ու այն երկրի հետ համեմատելը չի, ինձ համար աշխարհի օրինակելի երկրներն էլ Իրանն ու Ամերիկան չեն (ի դէպ կան օրինակելի երկրներ)։

Այս կայքէջում ես գրում եմ ինձ պատահածները։

Այս պարագային գրում եմ մեր պետական համակարգում ինձ հետ պատահածը, որը խօսում է առկայ թերութիւնների մասին։

Կը հաւանե՞ն, չե՞ն հաւանի՝ դա իրենց խնդիրն է։

Մեր խնդիրը թերութիւնները նշելն ու դրանց դէմ պայքարելն է։ Մենք արժանի ենք ունենալ օրինակելի համակարգ։

Լաւ մնացէք։

Saturday, April 14, 2012

ՊԱՍՊԸՌՏ ՍԵՂԱՆ-ՕՐ ԵՐՐՈՐԴ

Երեքշաբթի առաւօտեան ժամը 9։30-ին "պասպըռտ սեղանում" եմ։

Ներս մտայ համապատասխան պաշտօնեայի գրասենեակ։ Բարեւեցի։ "Եկէք, եկէք", ասաց կինը, որն ինձ լաւ բան չյուշեց։

Մօտեցայ։ Սպասեցի մինչեւ ինձնից առաջ այնտեղ գտնուող այցելուի գործերն աւարտի։

"Գիտէք - ասաց պաշտօնեան - ձեր թղթերը պետը ստորագրել ու կնքել է, բայց թիւրիմացութիւն է եղել, փոխարէն ՕՎԻՐ-ի վրայ մակագրի, մեր վրայ է մակագրել"։

Նայում եմ պաշտօնեային։ Բա չեմ ասում։ Մտածում եմ յետո՞յ։

Պաշտօնեան տեսնելով նայուածքս ասում է՝ հիմա պիտի նոր թերթիկ լրացնենք, դուք ստորագրէք ու տանէք պետի մօտ, որ ստորագրի ու կնքի։

Այսինքն այլ խօսքով մինչեւ հիմա ինչ արել էք ու ինչքան եկել-գնացել էք՝ իզուր։ Ամէն ինչ նոր տողից, սկզբից։

Սպասում եմ։ Լրացնում է թերթիկը։ Տալիս է ինձ։ "Բայց գիտէք պետը խորհրդակցութեան է գնացել, ժամը 11։00-ին կը գայ", ասում է պաշտօնեան։

Սպասում եմ մինչեւ 11։15։ Պետը չի գալիս։

Վերադառնում եմ պաշտօնեայի մօտ։ "Տիկին պետը գալու՞ է"։
- "Այո"։
- "Բայց ասացիք 11։00-ին"։
- "Ինչ ասեմ"։

Թերթիկները թողնում եմ պաշտօնեայի մօտ ու դուրս գալիս շէնքից։

Վերադառնում եմ ճաշից յետոյ եւ ստանում թերթիկները՝ ստորագրած, կնքած ու այս անգամ ճիշտ մակագրուած։

Պինդ մնացէք։

Thursday, April 12, 2012

ՊԱՍՊԸՌՏ ՍԵՂԱՆ-ՕՐ ԵՐԿՐՈՐԴ

Յաջորդ օրը ճաշուայ ժամը 12։30-ին "պասպըռտ սեղանում" էինք։
Մեզնից առաջ մէկ հոգի կար։
Սպասեցինք։ 12։50 հասաւ մեր հերթը։ Ներս մտանք։
Պաշտօնեան հարցրեց ինչ գործով ենք գնացել։ Պատասխանեցինք եւ յանձնեցինք մեր փաստաթղթերը։ Նայեց։ Մի երկու հարց տուեց։ Յետոյ նայեց ժամացոյցին ու ասաց՝ ժամը 13։00-ն է, "պեռեռիւի" ժամանակ է, 14։00-ին եկէք։

"Պեռեռիւ" նշանակում է ընդմիջում։ Այստեղ խօսքը ճաշուայ ընդմիջան մասին է, երբ գրեթէ բոլոր հաստատութիւններում մէկ ժամ չեն աշխատում եւ պաշտօնեաները ճաշում են։

Հարցնում եմ փաստաթղթերը տանենք թէ թողնենք։ "Ինչպէս կուզէք"՝ եղաւ պատասխանը, որն ինձ յուշեց, որ դա նշանակում է՝ մէկ է, նորից հերթ պիտի կանգնես։

Խնդրեցի, որ թոյլ տան կինս անհրաժեշտ փաստաթղթերի տակ ստորագրի, որպէսզի առնուազն նա չվերադառնայ։ Ընդունեցին։ Դրա համար շնորհակալութիւն։

Ճիշտ ժամը 14։00-ին կանգնած եմ տուեալ սենեակի մուտքի առջեւ։ Մէկ հոգի ինձնից առաջ կայ։ Մտածեցի տեսնես խեղճ մարդը քանիսին է եկել, որ առաջինը լինի։ Սպասեցի։ Հասաւ իմ հերթը։ Մօտեցայ պաշտօնեային։ Նայեց փաստաթղթերս։ Ինչ որ պիտի գրէր՝ գրեց, որտեղ պիտի ստորագրէի՝ ստորագրեցի։ Ասաց այժմ այս փաստաթղթերը տար պետի մօտ՝ ստորագրի ու "պեչատի" եւ տար ՕՎԻՐ։

"Պեչատել" նշանակում է կնքել։

Գնացի։ Պետի սենեակի առջեւ կանգնած էին երկու հոգի։ Մտայ հերթի մէջ։ Հասաւ իմ հերթը։ Ներս մտայ։ Մի պաշտօնեայ կար նստած։ Ասաց՝ դուրսը սպասէ՜ք, հա՜։ Դուրս եկայ եւ սպասեցի։ Քիչ յետոյ կանչեց։ Ներս մտայ։ Ի՞նչ գործով էք եկել՝ հարցրեց։ Այս փաստաթղթերը ասացին պետը պիտի ստորագրի ու կնքի։ "Պետը այստեղ չի, գիտէք, վարչութիւն է գնացել", ասաց կինը։

Ի՞նչ պիտի անեմ՝ հարցրեցի, սպասե՞մ, գնա՞մ, գալու՞ է։

"Մօտեցէք ձեզ սպասարկող պաշտօնեային, նա ձեզ կասի"։

Դուրս եկայ սենեակից ու մօտեցայ ինձ սպասարկող պաշտօնեային։ "Ասացին պետը այստեղ չի հետեւաբար չի կարող ստորագրել ու կնքել եւ մօտենամ ձեզ՝ դուք կասէք ինչ անեմ"։

"Գիտէք, պետը գալու է ժամը 5։00-ին*, վաղը շաբաթ է՝ չենք աշխատում, կիրակի էլ չենք աշխատում, իսկ երկուշաբթի մեռելոց է՝ ոչ աշխատանքային է, երեքշաբթի եկէք"։ 

Պինդ մնացէք։

* Տուեալ ծառայութիւնն աշխատում է մինչեւ ժամը 5։00-ը։

Wednesday, April 11, 2012

ՊԱՍՊԸՌՏ ՍԵՂԱՆ-ՕՐ ԱՌԱՋԻՆ

ՕՎԻՐ-ից մեզ ուղարկեցին Հայաստանի Տարածքային Անձնագրային Ծառայութիւնների բաժին, որը յայտնի է որպէս "պասպըռտ սեղան"։ Օրը չորեքշաբթի էր։

Տուեալ հաստատութեան միջանցքի երկու կողմերում կան սենեակներ, որոնց վրայ գրուած է այսինչ այսինչեան՝ առաջին կարգի մասնագետ, այնինչ այնինչեան՝ առաջին կարգի մասնագետ։ Ես, սուտ չասեմ, նայեցի բոլոր սենեակների դռների կողքին փակցրած ցուցանակները եւ երկրորդ կամ երրորդ կարգի մասնագետ չտեսայ։ Համակարգում աստիճանաբաշխումն ինչպէս է՝ չգիտեմ։

Բայց ինձ դա չէ, որ հետաքրքրում է, այլ այն, որ այդ սենեակներից, աւելի ճիշտը այդ մասնագետներից ամէն մէկը մի ինչ որ շէնքի կամ փողոցի պատասխանատուն է եւ չգիտես ինչու փոխարէն սենեակների վրայ փակցնել, որ այս սենեակը կամ այս անձը այսինչ հասցէն է սպասարկում եւ այն սենեակն ու այնինչ անձը՝ այնինչ հասցէն, ուղղակի գրուած է "Ս.Ս.Այսինչեան, առաջին կարգի մասնագետ"։

Այդ պատճառով էլ կանգնեցինք մի սենեակի դռան առջեւ, որտեղ նախկին տարիներում դիմել էինք մեր գործերի համար։ Երկար սպասելուց յետոյ չգիտեմ ինչու կասկածեցինք։ Մտածեցինք հարցնել, որ արդեօք ճիշտ տեղ ենք կանգնել։ Հարցրինք եւ պարզուեց՝ ոչ։ Մեր գործը այսուհետ կապ ունի կողքի սենեակի հետ։

Մի խօսքով այդքան ժամանակն իզուր անցաւ։

Գնացինք կանգնեցինք երկրորդ սենեակի առջեւ գոյութիւն ունեցող հերթում։

Սպասեցինք, սպասեցինք։ Հասաւ մեր հերթը։

Ներս մտանք։

Պաշտօնեան հարցրեց ինչ գործով ենք գնացել։ Ասացինք։ Պատասխանեց անձնագրի թարգմանութիւնն է պէտք։ Ասացինք, որ անձնագրի թարգմանութիւնն յանձնել ենք ՕՎԻՐ-ին։ Պատասխանեց՝ թարգմանութիւնն է պէտք։ Այսինքն ախպէր ջան (այսինքն ես) եւ քոյրիկ ջան (այսինքն կինս) գնացէք թարգմանութիւնը բերէք ու անտեղի մի ասէք այդ թարգմանութիւնը նախապէս կատարել ու յանձնել ենք։

Գնացինք թարգմանական կենտրոն։

Պինդ մնացէք։

Wednesday, April 4, 2012

ՕՎԻՐ ... ՕՎԻՐ...

Ամէն անգամ ՕՎԻՐ գնալուց մէկ շաբաթ առաջ գիշերները սկսում եմ սարսափազդու երազներ տեսնել...

Եւ ՕՎԻՐ-ից դուրս գալուց մինչեւ մէկ շաբաթ էլ մարմնիս մէջ դող կայ...

Այսօր իբր բարի գործով գնացել էի ՕՎԻՐ։

Ուղղակի սարսափելի է։

Ես իմ ոչխարների հետ այնպէս չեմ վարուի, ինչպէս այդ մարդիկ վարւում են քաղաքացիների ու չքաղաքացիների ու օտարահպատակների հետ։

Մէկ գործի համար անգամներ պիտի գնաս ու ... էլի պիտի գնաս... Ու հերթ ... Ու յայտնի չի ինչը ինչից յետոյ ու ինչը ինչից առաջ է ... Ու ով ումից առաջ ու ով ումից յետոյ է ...  Ու հարցիդ պատասխանում եմ մէկ չափազանց կարճ նախադասութեամբ, որ պարտաւորուես էլի գնաս ու հարցնես ... Հիմա ինչ պիտի անեմ ...

Դուք չգիտեմ, բայց մտածում եմ, ես ինչ պետական համակարգ եմ ժառանգութիւն թողնում տղայիս։

Մեղք ենք։

Պինդ մնացէք։

Monday, March 12, 2012

ԳԱՐՈՒՆ

Երբ ասում եմ Հայաստանում տարուայ 11 ամիսը ձմեռ է, մէկ ամիսն էլ աշուն, բողոքում են, ասում են չափազանցնում եմ։

Հայաստանում գարնանամուտը նշում են Մարտի 1-ին։

Այսօր՝ Մարտի 12-ին, սաստիկ ձիւն է գալիս։ Ընդորում տեղի են ունեցել բազմաթիւ մեքենայի արկածներ։ Մի կին ասում էր, որ իր ամուսինը անցեալ շաբաթ մեքենայի ձմեռային անիւները փոխել է ամառայինով եւ երբ կինն ասել է մի երկու օր համբերի, ամուսինը պատասխանել է՝ "Գարուն է, գարուն"։ Եւ այս առաւօտեան ամուսինը վախենալով մեքենավարել, պարտաւորուել է սակակառքով (taxi) աշխատանքի գնալ։

Անցնող օրերին օդը ցրտել է։

Ես ասում եմ՝ չեն հաւատում, գարունը օրացոյցով չի, օդի փոփոխութեամբ է։

Լաւ մնացէք։

Friday, February 10, 2012

ՀԱՃՈՅՔ

Հաճոյք նաեւ նշանակում է մինչեւ ծնկներդ խրուած ձեան մէջ կանգնել երկնքից տեղացող ծանր ձեան տակ եւ Երեւանի փողոցներում պուլպուլակներից ջուր խմել...

Լաւ մնացէք։

Saturday, February 4, 2012

ՍԲ. ՍԱՐԳԻՍ, 2012 Թ.

Խմիչքներն էլ են պատրաստւում տօնին...


Մեր տան բակում...Մի քանի աստիճան զրոյից ցած...Երեւան...Հայաստան...


Լաւ մնացէք...

Thursday, January 26, 2012

"A SEPERATION"

"A Seperation" կամ "Նադեռի բաժանուելը Սիմինից" ֆիլմը յաղթեց Golden Globe-ի 2012 թուականի օտարալեզու ֆիլմերի բաժնում եւ այժմ ներկայացուած է Օսկարի երկու մրցանակի։

Բեմադրիչն է Ասղար է Ֆարհադին։

Այն Իրանի արտադրութիւն է ։

Իմ կարծիքով վերջին երկու տասնամեակներում իրանական ֆիլմերը նոր որակ են ձեռք բերել թէ խաղարկութեան եւ թէ յատկապէս բովանդակութեան առումով։ Եւ խնդիրն այս պարագային ամենեւին մրցանակ շահելն ու դա որպէս չափանիշ ընդունելը չէ։ Այլ ուղղակի հէնց իրենք՝ ֆիլմերը, որոնք արծարծում են ընկերային եւ համամարդկային խնդիրներ, բնականաբար գեղեցիկ ներկայացմամբ։

"Նադեռի բաժանուելը Սիմինից" ֆիլմն էլ դրանց շարքում է։ Յամենայնդէպս կան նաեւ լուրջ քննադատութիւններ կապուած այս ֆիլմի հետ։

Իմ կարծիքով, որպէս հետաքրքրուողի եւ ոչ արհեստավարժի, ֆիլմը կէսերից յետոյ սկսում է դանդաղել եւ կորցնում իր հրապոյրը։
Եւ անկախ այն բանից, որ ինչ է "Գոլդըն Գլոբը"  կամ "Օսկարը" եւ ինչ չափանիշներով են ֆիլմերը այդ մրցանակաբաշխութիւնների ժամանակ արժանանում մրցանակի այն կարծիքի եմ, որ դրանից աւելի լաւ ֆիլմեր էլ կան։

Չեմ ուզում անպայման քաղաքական ենթատեքստ տեսնել մրցանակ շահելու մէջ, որովհետեւ ֆիլմը իրօք արժանի է դիտման, սակայն այն կարծիքին չեմ, որ այն բացառիկ ֆիլմ է։

Ֆիլմի մասին կարող էք յաւելեալ տեղեկութիւններ ձեռք բերել այս կայքէջում։

Խորհուրդ կը տամ դիտել։

Լաւ մնացէք։

Monday, January 9, 2012

ՇՆՈՐՀԱՒՈՐ

Շնորհաւոր Ամանոր եւ Սբ. Ծնունդ։

Թող 2012-ը լինի խաղաղութեան եւ յաջողութիւնների տարի։

Չարը պակսի ու բարին շատանայ։

Առողջութեան լաւագոյն ցանկութիւններով։