Friday, June 26, 2009

ՑՈՅՑ ՈՒ ՔԱՑԻ

Երեկ առաւօտեան Հանրապետութեան Հրապարակում տեղի ունեցաւ ցոյց ընդդէմ Վրաստանի Նախագահ Միխայիլ Սահակաշուիլու Ջաւախահայերի իրաւունքների պաշտպանութեան կապակցութեամբ։

Ոստիկանութիւնը բռնութիւն կիրառելով ցրեց ցոյցը։

Զանգուածային լրատուամիջոցները անդրադարձան միջադէպին։

Ես էլ մասնակցում էի ցոյցին։ Մեզ "Մարիոտ" հիւրանոցի առջեւից յետ մղեցին մինչեւ "Տիգրան Մեծ" պողոտայում գտնուող նախկին "Կինօ Երեւանի" մօտ։

Ցոյցի ընթացքում հայրենի ոստիկաններից ստացայ մի քացի։ Խնդրում եմ չհարցնել քացին որտեղիս կպաւ, որովհետեւ չեմ կարող ասել...

Ահաւասիկ մի քանի յղումներ ցոյցի կապակցութեամբ.-

http://www.a1plus.am/en/politics/2009/06/25/scuffle

http://www.a1plus.am/en/politics/2009/06/25/kiro-manoyan

http://www.a1plus.am/am/politics/2009/06/25/kiro-manoyan

http://hetq.am/am/society/cuyc-2/#more-12044

http://yerkir.am/news/?id=2150

http://7or.am/hy/news/2009-06-25/3867/

http://7or.am/hy/news/2009-06-25/3879/

http://www.report.am/print/AM/398

Պինդ մնացէք։

Thursday, June 18, 2009

ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ (1)

"...Դաշնակցութեան առողջ բնազդը վերջին պահին միշտ հաղթահարում է ներսի տագնապներին..."

"Ռոստոմ", ՀՅԴ հրատարակութիւն, Բէյրութ, 1979, էջ 242

Tuesday, June 16, 2009

ԳՐԵԼ ԹԷ՞ ՉԳՐԵԼ

Վերջին օրերին քիչ եմ գրում, որովհետեւ.-

Նախ միջազգային ժողով էինք հիւրընկալում, խառն էի։

Յետոյ հիւանդացայ ու մի քանի օր քնեցի (մտածում էի կարո՞ղ է խոզի գրիպով եմ վարակուել)։

Դրան էլ աւելացաւ Երեւանի աւագանու ընտրութիւնների մասին սեփական մտորումներս։

Եւ, ի վերջոյ, հոգեկան լաւ ապրումների մէջ չեմ, մտքերս խառն են, խճճուել եմ ու չգիտեմ ինչպէս դուրս գալ դրանց միջից։

Մի խօսքով քիչ եմ գրել։

Գրել թէ՞ չգրել, սա է խնդիրը։ Յամենայնդէպս կարծում եմ թէկուզեւ դանդաղ, բայց պիտի գրել։

Լաւ մնացէք։

Monday, June 8, 2009

"ՆՈՐ ՍԿԻԶԲ"

"Նոր սկիզբ" վերնագրով յօդուածս հրատարակուել է "Երկիր" պաշտօնաթերթի Շաբաթ, Յունիսի 6-ի համարում։

Սա յղումը http://yerkir.am/newspaper/index.php?section=1&id=2093


Սա էլ յօդուածն ամբողջութեամբ.-

"Երեւանի աւագանու ընտրութիւնների արդիւնքները հասարակութեան եւ զանգուածային լրատուամիջոցներում լայն քննարկումների տեղիք են տուել։ Յատկապէս շատ է խօսւում ՀՅԴաշնակցութեան ստացած քուէների տոկոսի մասին։ Հրապարակւում են վերլուծութիւններ։ Ու լաւատեղեակներն ու անտեղեակները չեն զլանում իրենց տեսակէտը յայտնել։

Ոմանք արդիւնքները համարում են տրամաբանական, ոմանք՝ անտրամաբանական, ոմանք՝ մեր մնայուն ձայնի չափը հայրենի հասարակութեան մէջ, ոմանք՝ մեր անցնող տաս տարիների գործունէութեան արդիւնքը, ոմանք չարախնդում են, ոմանք էլ այն համարում են Դաշնակցութեան նոր սկիզբը։ Ես անձամբ հակուած եմ վերջին տեսակէտին։

“Անկախ այն հանգամանքից, թէ որքանով է աւագանին ձեւաւորող քաղաքական ուժերի համամասնութիւնը համապատասխանում մայրաքաղաքում նրանց ունեցած իրական վարկանիշին, համայնքային այս ընտրութիւնների արդիւնքում ՀՅԴաշնակցութեան արձանագրած արդիւնքի պատճառները մենք հակուած ենք փնտրել միայն մեր աշխատանքի մէջ։ Մենք պարտաւոր էինք հաւաքական եւ անձնական օրինակով ապացուցել եւ ժողովրդին հասանելի դարձնել մեր դաւանած ճանապարհի ճշմարտացիութիւնը”։ Ասուած է ՀՅԴ ԳՄ-ի յայտարարութեան մէջ։

Սակայն մինչ Դաշնակցութիւնը կը քննարկի արդիւնքների պատճառները եւ հետեւութիւններ կանի, ուզում եմ մի քանի բան նշել։

Սովորական եւ ոչ սովորական խօսակցութիւնների ընթացքում մարդկանց մի ստուար մասի ակնկալիքը Դաշնակցութիւնից մեծ է։ Ասում եմ` ոչ սովորական, որովհետեւ որպէս օրինակ մասնակցում էի Հայաստանի տնտեսութեանն ու կիրառուած տնտեսական քաղաքականութեանը նուիրուած մի խորհրդաժողովի, եւ իշխանական կուսակցութիւններից մէկի ներկայացուցիչը, ի տես դահլիճում ներկայ քիչ մարդկանց, այս ու այն կողմ նայեց ու ասաց “Մեր յոյսը Դաշնակցութիւնն է”։

Սակայն քուէների արդիւնքները ապացուցում են, որ մարդիկ Դաշնակցութեանը քիչ են քուէ տալիս։ Այսինքն՝ մարդիկ գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար, կամովի թէ պարտադրուած մասնակցում են ընտրութիւններին եւ վերարտադրում իշխանութեանը կամ փորձում են վերարտադրել նորերից ոչնչից չտարբերուող հին իշխանութեանը։

Տրտնջալ, դժգոհել, բողոքել ու խուսափել պատասխանատւութիւնից, խուսափել վիճակը փոխելու սեփական ներդրումից եւ, ի վերջոյ, գնալ վերարտադրել ներկայ կամ, ինչպէս ասուեց, նորերից չտարբերուող հին իշխանութեանը, հասարակական հոգեբանութեան տեսանկիւնից հետաքրքիր ուսումնասիրութեան նիւթ է։

“Ինչու՞ մասնակցեցիք ընտրութիւններին”, հարցնում են մեզ։ Շատ պարզ պատճառով։ Հէնց այն պատճառով, որ մասնակցեցինք Նախագահական ընտրութիւններին ու դրան նախորդող բոլոր ընտրութիւններին։ Մասնակցեցինք, որպէսզի մէկ անգամ եւս ժողովրդին այլընտրանք տանք։ Չխուսափեցինք այս պարագային մայրաքաղաքի հանդէպ մեր պատասխանատւութիւնից։

Եւ խնդիրն անձամբ ինձ համար միայն ընտրութիւնների արդիւնքը չէ։ Արդիւնքն անշուշտ կարեւոր է. մասնակցում ենք յաղթելու նպատակով, սակայն աւելի կարեւորը ժողովրդին այլընտրանք տալու հնարաւորութեան ընձեռումն է։

Եթէ մարդիկ դժգոհում են, որ Երեւանում կանաչապատ տարածք չի մնացել, որ բակերում երեխաների համար խաղահրապարակներ չկան, որ մայթերը բռնագրաւուած են, որ ապօրինի շինութիւնների թիւը գագաթնակէտին է հասել, որ համատիրութիւնները քաղաքացիներին կողոպտելու միջոց են, որ թաղապետարաններն այսպէս են, որ քաղաքապետարանն այնպէս է, եւ էլի գնում քուէ են տալիս նոյն հին ու նոր մարդկանց, որոնք երեկ կամ այսօր Երեւանի ներկայ աղետալի վիճակին հասնելու պատճառն են դարձել, սա արդէն լուրջ մտորումների տեղիք է տալիս։

Պարզից էլ պարզ էր, որ քաղաքական ուղեգիծ փոխելով, համաձայնական իշխանութեան մաս կազմելուց ընդդիմութիւն դառնալով, ընդամէնը մէկ ամսուայ ընթացքում հնարաւոր չէ ժողովրդին ապացուցել այն սկզբունքային տարբերութիւնները, որ ունի Դաշնակցութիւնը միւսներից։ Սակայն Դաշնակցութիւնը չվարանեց պատասխանատւութիւնից։

Ընտրութիւնների արդիւնքները Դաշնակցութեան համար նոր սկիզբ են։ Նոր սկիզբ ժողովրդին բացատրելու, որ վիճակը փոխելու հնարաւորութիւն կայ, որ փոխելու բանալին իւրքանչիւր քաղաքացու ձեռքում է, որ վերջ պիտի տալ տրտնջալուն ու դժգոհելուն, մէկընդմիշտ պիտի վանել յարմարուողականութիւնն ու պարտուողականութիւնը, որ կայ այլընտրանք, որ այդ այլընտրանքը Դաշնակցութիւնն է։ Դաշնակցութիւնը՝ իր ազգային, յեղափոխական, ընկերվարական ու ժողովրդավարական համոզումներով"։

Friday, June 5, 2009

"Kiosk"

Այս խմբին նոր եմ գտել.-

http://www.kiosk-music.com/

Սա էլ մի շատ գեղեցիկ ստեղծագործութիւն.-

http://www.youtube.com/watch?v=osNS_daFUsM

Լաւ մնացէք։

Thursday, June 4, 2009

IUSY

Սա էլ ուշացումով, ընդամէնն ասելու համար, որ անցած շաբաթներում էլ ինչ բաներով էինք զբաղուած։

Լաւ մնացէք։

Wednesday, June 3, 2009

ՃԱՇԱՐԱՆԱՏԷՐԻ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ

Մի փոքրիկ ճաշարան կայ, որտեղ ընկերներիս հետ երբեմն գնում եմ ճաշի։

Մարդը, որ վարձակալութեամբ վերցրել է ճաշարանը գիտի որ մենք դաշնակցական ենք։

Երբեմն երբեմն նրա մօտ են ճաշում նաեւ Հանրապետականները։

Ամէն անգամ մեզ տեսնելիս երկար բարակ խօսում է երկրի վատ պայմանների մասին, որ եթէ այսպէս շարունակուի կը թողնի կը գնայ Ռուսաստան եւ այլն։

Երեւանի աւագանու ընտրութիւնների յաջորդ օրը գնացինք ճաշելու։ Տղան մեզ տեսաւ թէ չէ "բա խի ըսենց էլաւ, բա սրանք մարդ չեն" ու նման բաներ։ Յետոյ շարունակեց, որ "կնոջս հետ երեկ գնացինք քուէ տալու։ Մօտեցանք ընտրատեղամասին, տեսայ մեր թաղի մի խումբ լակոտ լոկուտների, գողական տղերքի, զզուեցի, կնոջս ասի սրանց հէրն էլ, մէրն էլ, վերադարձանք տուն"։

Եւ շարունակութիւնը "Գործերս լաւ չեն, սրանք էլ թալանում են երկիրը, էսպէս շարունակուի կը թողնեմ կը գնամ Ռուսաստան"։

Նախ չեմ կասկածում, որ մեր բացակայութեամբ էլ մեր յետեւից է այդպիսի բաներ ասում։ Բայց այս պարագային հարցը դա չէ, այլեւ այն, որ ախպէր ջան, եթէ ճիշտ ես ասում ու կնոջդ հետ մինչեւ ընտրատեղամաս գնացել ես ու եթէ իսկապէս դժգոհ ես իրավիճակից, ինչու՞ քուէ չես տուել։ Քուէ տայիր նրանց, ում հաւատում էիր կը փոխեն վիճակը։ Ոչ մէկի չես հաւատում, շատ բարի, բոլորի վրայ գիծ քաշէիր ու քուէ տայիր։ Սու՞տ ես ասում։ Դժգո՞հ չես։ Քու՞է ես տուել, բայց ոչ մեզ, դերասանութիւն ես անում։

Չեմ հասկանում։



Պինդ մնացէք։

Tuesday, June 2, 2009

ՄՏՈՐՈՒՄՆԵՐ ԻՐԱՎԻՃԱԿԻ ՄԱՍԻՆ

Երեւանի աւագանու ընտրութիւնների արդիւնքների կապակցութեամբ խօսում եմ ընկերներիս հետ։ Ոմանք ընդունում են տեսակէտս, ոմանք ոչ։

Իմ կարծիքով արդիւնքները ապացուցում են, որ այս պարագային Երեւանի (իսկ ես չեմ վարանում ասելու, որ նաեւ ամբողջ երկրի) բնակչութիւնը սատարում է երեք քաղաքական ուժերի՝ “Դաշնակցութիւն”, “Ժառանգութիւն” եւ մնացած։

Այլ խօսքով եթէ ճիշտ են ընտրութիւնների արդիւնքները, ապա ըստ իս բնակչութեան 8-10 տոկոսը այլ կերպ է մտածում, 90 տոկոսը այլ։ Ինչու՞։ Այն պարզ պատճառով, որ այսօրուայ ու երեկուայ իշխանաւորների միջեւ տարբերութիւն չկայ։

Արտաքին քաղաքականութեան բնագաւառում երկուսն էլ նոյն բանն են ասում, մէկը նախագծող ճարտարապետն է, միւսը գործադրող շինարարը։

Ներքին քաղաքականութեան բնագաւառում երկուսի միջեւ առկայ խնդիրը բացարձակապէս այն չէ, որ քո տնտեսական քաղաքականութիւնն է սխալ, իմը ճիշտ, կամ սա այսպէս պիտի արուի, այն այնպէս, այլեւ այն, որ “ախպէր ջան, խի դու ուտես, ես չէ, խի դու ըլնես նախարար, ես չըլնեմ ”։ Հիմնական տարբերութիւնը կայանում է սրանում ու երկուսի միջեւ կռիւը իրականում աթոռակռիւ է, ոչ թէ օրինակ ընկերային արդարութեան հաստատման կռիւ։
Մէկ օրինակ։ Տնտեսական մենաշնորհ կար ՀՀՇ-ական վարչախմբ ժամանակ, կայ նաեւ այսօր։ Ո՞րն է տարբերութիւնը։

Չեմ կարող չասել, որ վերոյիշեալ երկու ուժերի՝ “Դաշնակցութիւն” եւ “Ժառանգութիւն” ծայրը հասնում է Սփիւռք։ Հետեւութիւնը թողնում եմ ընթերցողին։

Խօսում եմ սովորական մարդկանց հետ կամ կողքից լսում մարդկանց խօսակցութիւնը։ Բոլորը դժգոհ են։ Դժգոհ են ընտրատեղամասերում կուսակցութիւնների ներկայացուցիչները, վստահուած անձինք, դիտորդները։ Յետոյ բոլորը քուէ են տալիս ու վերարտադրում իշխանութեանը։ Կամ քուէ են տալիս ու փորձում վերարտադրել նախկին նորերից ոչնչով չտարբերուող իշխանութեանը։ Ինքս ինձ հարց եմ տալիս՝ ի վերջոյ այս մարդիկ դժգո՞հ են թէ գոհ են։ Գոհ են, ուրեմն ինչու՞ են դժգոհում։ Դժգոհ են, ուրեմն ինչու՞ են քուէ տալիս։

Ինձ համար խնդիրն անշուշտ այն է, որ ինչու՞ մարդիկ Դաշնակցութեան քուէ չեն տուել, սակայն այս պարագային խօսքս այդ մասին չէ, այլեւ նրա, որ գնայ, մասնակցիր ընտրութիւններին, որպէսզի քո փոխարէն քուէ չքցեն ու սպիտակ քուէ տուր, գրիր հարեւանիդ անունը, գիծ քաշիր բոլորի վրայ, բայց մի վերարտադրիր նրանց, որոնցից հարուած ես ստացել անցնող տարիների ընթացքում։ “Այս երկիրը երկիր չի դառնայ”։ Ինչպէ՞ս պիտի երկիր դառնայ։ Լուսնի՞ց մարդ պիտի գայ։ Բայց Լուսնում մարդ չի ապրում։

Սու՞տ են ասում բոլորը։

Ահա այսպիսի քննարկումների մէջ եմ ընկերներիս հետ, որոնք միշտ չէ, որ ընդունում են տեսակէտներս։

Պինդ մնացէք։

Monday, June 1, 2009

ԵՐԵՒԱՆԻ ԱՒԱԳԱՆՈՒ ԸՆՏՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ

Երեկ տեղի ունեցաւ Երեւանի աւագանու ընտրութիւնները։
Թէեւ դեռ վերջնական արդիւնքները չեն հրապարակուել, սակայն նախնական տուեալներով արդէն պարզ է ով է յաղթել, ով է պարտուել։

Անձամբ ես կանխատեսել էի, որ մենք %13 տոկոս քուէ կը բերենք։
Ստացանք %5-ի մօտ։

Ընկերներիցս մէկը որպէս դիտորդ ընտրատեղամասերից մէկում է եղել։ Ահաւասիկ նրա տպաւորութիւնները ամփոփ կերպով։

“Այդ ընտրատեղամասում ամենից շատ քուէ բերեց Հանրապետականը, որից քիչ տարբերութեամբ Կոնգրեսը, ապա հերթաբար Բարգաւաճը, Դաշնակցութիւնը, Տիգրան Կարապետիչը, Օրինացը, Սոցիալիստները։

Քուէ տուողների մեծամասնութիւնը միջահասակներն էին ու մեծահասակները։
Երիտասարդները քիչ էին։

Մարդիկ էին գալիս քուէարկելու, որոնց հագուստի գումարը՝ կօշիկը ներառած արժէր 1600 դրամ, սակայն այդ մարդիկ իջնում էին $25000-$30000 դոլարանոց մեքենաներից, որն անշուշտ իրենք չէին վարում, այլեւ մեքենավարները։ Պարզ էր ինչ էր կատարւում։

Շատ լաւ աշխատում էին Հանրապետականները։ Հաւանաբար նախապէս պատրաստելով շէնքերի բնակիչների տուեալները, նրանց մէկ մէկ տներից դուրս էին բերում եւ հասցնում ընտրատեղամաս։ Չզգացի Հանրապետականի եւ Բարգաւաճի տարբերութիւնը, իսկ Օրինացը ընդհանրապէս գոյութիւն չունէր։

Կոնգրեսի ներկայացուցիչներից մէկը՝ դպրոցի ուսուցչուհի, ի տես մեծահասակների մեծ չափով ընտրութիւններին այդպէս մասնակցելուց (այդպէս այսինքն նրանց մեքենաներով բերելուց) բարձրաձայն ասաց, որ “Սրանք արժանի են մեռնելու”։ Այս խօսքը վիճաբանութեան տեղիք տուեց։ “Ինչու՞”։ Հարցրին մարդիկ։ “Որովհետեւ 5000 դրամ առնելով փոխում են երկրի ճակատագիրը ու քուէ տալիս Հանրապետականներին։ Աւելի լաւ է մեռնեն, քան ապրեն”։ “Դու չես նրանց կեանք տուողը, որ նման յայտարարութիւն ես անում”, եղաւ պատասխանը։ “Ամօթ քեզ”, եղաւ մէկ ուրիշի պատասխանը։ Կինը այդուամենայնիւ մնաց անդրդուելի իր կարծիքի մէջ։

Մէկը մեր ընտրատեղամասից լուր էր տուել, որ յանձնաժողովի անդամներից մէկին առեուանգել են։ Մէկ էլ մի քանի լրագրող մտան մեր ընտրատեղամաս, որ ասէք խնդրեմ ու՞մ են առեւանգել։ Առեւանգե՞լ։ Այո, կայքէջերում է հրապարակուել։ Սուտ է։ Քիչ անց եկաւ ոստիկանութիւնը։ Ու՞մ են առեւանգել։ Ոչ մէկի։

Եւ սկսեց ժամեր տեւող վիճաբանութիւն ընտրատեղամասում յանձնաժողովի անդամների, վստահուած անձանց ու դիտորդների միջեւ։ Փնտրում էին սուտ լուր տուողին ու միանշանակ բոլորի մատը ուղղուած էր “Հայք” թերթի լրագրողին, “Հայք”-ը ՀՀՇ-ական, հակադաշնակցական թերթ է։ Եւ չգիտեմ ինչու այդ լրագրող կինը, որին մի քանի անգամ ասացի ես ռուսերէն չգիտեմ, ինձ մօտ էր գալիս ու նախ ռուսերէնով, յետոյ նրան յիշեցնելով, որ ես ռուսերէն չգիտեմ, արդէն հայերէնով բացատրում, որ ինքը չէ այդ լուրը տուողը (սուտ չասեմ մի երկու անգամ էլ ռուսերէն խօսեց, որովհետեւ յոգնել էի նրան յիշեցնելուց, որ ես ռուսերէն չգիտեմ, գլխի շարժումով հաստատեցի ասածները, ինչ էր ասում, մինչեւ վերջ էլ ինձ համար մնաց անորոշ)։

Մի խօսքով սարսափի մթնոլորտ էր ստեղծուել։ “Միթէ դուք ծնողներ ու երեխաներ չունէք, վաղը պիտի գնանք ոստիկանութիւն հարցաքննութեան, բա սա անելու բան էր”։ Ի՞նչ եղաւ վերջը, դեռ չգիտեմ։

Մի մեծահասակ կին եկաւ քուէարկելու։ Քուէաթերթիկը տուփում քցելուց յետոյ բարձրաձայն ասաց “Յոյսով եմ սրտիս ուզածը կատարուի, ընտրուի Լեւոնը”։ Քուէատուփի մօտ նստած մարդը հարցրեց “Ո՞ր Լեւոնը”։ Կինը զարմացած նայեց մարդուն, զգացի մտքում ինքն իրեն հարցնում է “Այս աշխարհից անտեղեակն ով է”։ Ծիծաղելի վիճակ էր։

Խօսակցութիւն էր պտտում, որ Հանրապետականները 5000 դրամ վճարելով մարդկանց բերում են քուէ տալու։ Շատ շատերը դա էին ասում”։

Պինդ մնացէք։

Յ.Գ. Այսօր Երեխաների համաշխարհային օրն է։ Որոշել եմ տղայիս համար շարժապատկերի տեսաերիզ գնել (Cartoon, մուլտիկ)։ Ափսոս չկայ, թէ չէ ամենադաստիարկաչականը, ծիծաղելին ու անմոռանալին կը լինէր Հայաստանի տարատեսակ ընտրութիւնների շարժապատկերը։ Ափսոս։ Հիմա էլի պիտի գնամ Վալտ Դիսնու արտադրութիւն գնելու։