Sunday, February 18, 2007

ԱՄԲՈԽԱՎԱՐՈՒԹԵԱՆ ՏԵՍԱԿՆԵՐԻՑ (3)

Ազգային Ժողովում երկքաղաքացիութեան մասին օրէնքի քննարկումների ժամանակ, Ազգային Ժողովի պատգամաւոր, ամբոխավար, ներկայիս ընդդիմադիր՝ Վիկտոր Դալլաքեանն էլ իր շարս այլոց ելոյթ ունեցաւ, մասնաւորապէս նշելով, որ "Չենք կարող թոյլ տալ Սփիւռքի 7 միլիոնը որոշի Հայաստանի 3 միլիոնի ճակատագիրը"։

Կեանքում ամէն ինչ չափ ու սահման ունի, դրանցում նաեւ ամբոխավարութիւնը։

Բացատրեմ.-

1.- Այս նախադասութիւնը լսելուց յետոյ հետաքրքրուեցի իմանալ, որ քանի Սփիւռքահայեր են անցնող 15 տարուայ ընթացքում դիմել ստանալու Հայաստանի 10 տարուայ յատուկ կեցութեան անձնագիր։

Պարզուեց 9000 ու մի քիչ։ Այլ խօսքով Սփիւռքի 7 միլիոնից 10000-ից պակասն է դիմել ստանալու անձնագիր։

Յիշեցնեմ, որ անձնագիրը ստանում են 300-350 ԱՄՆ դոլար վճարելով։ Անձնագիրն ունեցողը կարող է առանց մուտքի արտօնագրի (Visa) մտնել Հայաստան, ապրել 10 տարի, հողատարածք գնել եւ այլն։ Այն՝ ստացողին առանձնայատուկ պարտաւորութեան տակ չի դնում, մինչդեռ երկքաղաքացիութիւն ընդունողները մտնում են որոշակի պարտականութիւնների տակ՝ զինուորական ծառայութիւն եւ այլն։

Այսինքն 10000-ից աւելի քիչ Սփիւռքահայեր են ցանկացել ստանալ որեւէ պարտաւորութիւն նրանց չպարտադրող Հայաստանի 10 տարուայ յատուկ կեցութեան անձնագիր։ Ուրեմն ի՞նչ հաշուարկից ու ի՞նչ տրամաբանութիւնից է այն միտքը (աւելի ճիշտը սարսափը), որ եթէ օրէնքն ընդունուի, մէկ էլ 7000000 հոգի կըստանան երկքաղաքացիութիւն ու կսկսեն որոշել մնացածի ճակատագիրը։

Պարզ է՝ խօսքը ամբոխավարութեան մասին է։

Մթնոլորտ ստեղծել, ջուր պղտորել եւ փորձել ձուկ որսալ։

2.- Բազմաթիւ Սփիւռքահայեր կան, որոնք Հայաստանի անկախութիւնից յետոյ հաստատուել են Հայաստանում եւ հակառակ այն իշխող մտայնութեան, որ միայն ունեւոր Սփիւռքահայերն են Հայաստան տեղափոխւում, անձամբ կարող եմ ցոյց տալ բազմաթիւ Սփիւռքահայ ընտանիքներ, որոնք նիւթապէս լաւ վիճակում չեն եղել ու եկել են Հայաստան եւ կամ էլ լաւ վիճակով եկել են ու մեղմ ասած տապալուել, բայց եւ այնպէս շարունակում են մնալ Հայաստանում։

Ունեւոր թէ չունեւոր միեւնոյնն է, նրանք բոլորն էլ այսօր Հայաստանաբնակ են։ Օգտւում են նոյն ջրից (որը երբեմն խառնւում է կոյուղու հետ ու մարդ տան ջրի ծորակը բացելիս ստանում է դեղին գոյնի մի բան, որը չգիտես ջուր է թէ ...), վճարում են նոյն գազի ու հոսանքի սակագինը, օգտւում են նոյն ասֆալտից ու երթուղայինից, ապրում են աղբով կուտակուած նոյն բակում, օգտւում են նոյն "Արմենտել"-ի ու համացանցայի անորակ կապից եւ այլն եւ այլն։ Ի՞նչ տրամաբանութեամբ է կարելի զրկել այդ մարդկանց Հայաստանի հասարակական, քաղաքական, տնտեսական, մշակութային եւ այլեւայլ կեանքին լիարժէք մասնակցելուց։

Թէ կարո՞ղ է որոշ պատգամաւորներ վախենում են, որ եթէ Հայաստան տեղափոխուած ու տարիներ ապրած Սփիւռքահայերը, իրենց թեկնածութիւնը առաջադրեն Ազգային Ժողովի ընտրութիւններում, ժողովուրդը նրանց կը վստահի իր քուէն ու ոչ թէ անբան ու ամբոխավար որոշ պատգամաւորների։

3.- Եղել է մէկ անգամ այդ պատգամաւորներից որեւէ մէկը ինքն իրեն հարցնի ինչու՞ Հայաստանում ծնուած ու մեծացած, դպրոց գնացած ու սիրահարուած, ընտանիք, բարեկամ, ընկերներ, շրջապատ, յուշեր ու հարազատների գերեզման ունեցող մարդը, մէկ էլ որոշում է թողնել Հայաստանն ու գնալ օտարութիւն։ Եղե՞լ է։

Մարդիկ փախնում են անարդարութիւնից։ Այն անարդարութիւնից, որի մէջ դերակատար են եղել ու են նաեւ այսօրուայ որոշ պատգամաւորներ։

Ուրեմն այդ ի՞նչ առասպելական հաշուարկ է, որ օրէնքը կընդունուի ու մէկ էլ 7000000 հոգի հերթ կը կանգնեն Արտաքին Գործոց նախարարութեան առջեւ` երկքաղաքացիութիւն ստանալու ու երկրի ճակատագիրը ճշտելու համար։

Ի դէպ թէեւ այդպէս չի լինելու, բայց եթէ լինէր վատ էլ չէր լինի, միգուցէ այդ դէպքում արդարութիւնը վերադառնար մեր երկիր։

Մնացէք պայքարունակ։

No comments: