Sunday, February 25, 2007

ՔԱՇԱԹԱՂ (2)

Ի շարս այլ գիւղերի, Քաշունիկ գիւղում էլ որոշեցի հանդիպել մեր երիտասարդական խմբին։
Ինձ ուղղորդեցին մի ընկերոջ բնակարան, որտեղ տեղի պիտի ունենար հանդիպումը։

Բնակարանը երկու յարկանի էր։
Ի հարկէ Քաշաթաղի մասին գրելիս մեծ ջանք եմ թափում բառերն իսկապէս տեղին օգտուել, որովհետեւ օրինակ` երբ ասում եմ բնակարանը երկու յարկանի էր, ընթերցողի մտքում պատկերւում է մի ինչ որ քաղաքում կամ գիւղում իր տեսած երկյարկ բնակարաններից մէկը՝ առաւելագոյնը վատ վիճակում։ Սակայն այն ինչ կոչւում է բնակարան այդ վայրերում՝ պարզապէս աւերակի նման մի բան է։ Դրան աւելացրէք` անջուր, անէլեկտարականութիւն, անգազ ու անհեռախօս վիճակը։

Ինձ տարան բնակարանի երկրորդ յարկը։ Առաջին յարկի առաստաղի գերանների միջից՝ երկրորդ յարկից երեւում էր առաջին յարկը։ Երկու յարկերի պատուհանները ապակի չունէին, այլ ծածկուած էին թափանցիկ պաստառով (Nylon)։

Մէկ ժամից աւելի սպասեցի մինչեւ հաւաքուեցին գիւղի մեր խմբի երիտասարդները։ Պատճառն այն էր, որ տներն իրարից հեռու էին ու մինչեւ գնային խմբի անդամներին մէկ մէկ լուր տային, որ հանդիպում կայ ու երիտասարդներն էլ իրենց գործը վերջացնէին (կամ էլ կիսատ թողնէին) ու հաւաքուէին՝ ժամանակ կը տեւէր։

Սկսեցինք հանդիպումը։ Մի քիչ անցաւ ու մէկ էլ տան դրսից գոռում գոչիւն լսուեց։ Ընդհատեցինք հանդիպումը եւ մօտեցանք պատուհանին, որպէսզի նայենք դուրս ու տեսնենք ինչ է պատահել։

Պարզուեց, որ մի օձ ուզեցել է մտնել տուն եւ տան հայրը, որն առաջին յարկում նստած էր, տեսել է նրան ու տնից դուրս գալով փորձում է օձին սպանել փայտով։ Մենամարտն աւարտուեց տան հօր յաղթանակով։ Բացի այդ չէր էլ կարող լինել, նա արդէն այնքան օձ ու տեսակ տեսակ կենդանիներ էր սատկացրել, որ այդ աշխատանքը կատարում էր արհեստավարժօրէն։

Այս ամբողջը ես նկարեցի իմ լուսանկարչական տեսախցիկով։

Այդ վայրերում հայ ընտանիքներ են ապրում։ Նրանց երեխաները դաս են սովորում։ Երիտասարդներն ամուսանանում են ու երեխայ ունենում։

Այդ վայրերում ոչ դպրոց կայ, ոչ եկեղեցի, ոչ էլ հիւանդանոց։

Ի տես այս ամբողջի ես չգիտէի այդ երիտասարդների հետ ինչի մասին խօսել։

Լաւ մնացէք։

No comments: