Միշտ համոզուած եմ եղել, որ մեր պայքարը երեք բանի դէմ է՝ բթամտութեան, խաւարամտութեան եւ ստրկամտութեան։
Բթամիտները նրանք են, ովքեր բութ են։ Ըստ բառարանի՝ ապուշ, տկարամիտ, անխելք, անընդունակ, յիմար։ Սրանք չեն կարողանում հասկանալ երւոյթների իմաստը, ունակ չեն վերլուծելու։ Կարող է էութեամբ վատ մարդիկ չեն, բայց նրանց ուղեղը սահմանափակ կարողութիւն ունի։ Ինչ էլ անես չեն հասկանայ։ Բութ են, էլի, բութ։
Խաւարամիտները նրանք են, ովքեր խարխափում են խաւարի մէջ։ Ըստ բառարանի՝ յետադէմ, տգետ, տխմար, խաւարասէր, խաւարապաշտ։ Սրանք ունեն կաղապարուած մտքեր, քարացած, հին, անհաշտ են լոյսի ու յառաջադիմութեան հետ, չկամեցող են, իրենց հանգիստ են զգում մթութեան մէջ։ Սրանց էլ ինչ անես չեն հասկանայ, որովհետեւ արդէն քարացած են։
Ստրկամիտները նրանք են, ովքեր հնարաւոր է, որ տեսնում են երեւոյթները ու կարողանում են դրանք վերլուծել, սակայն էութեամբ ստրուկ են, պնակալէզ, մանկլաւիկ։ Ըստ բառարանի՝ ծառայամիտ, ստրկահոգի, ստորաքարշ։ Միշտ պիտի մէկից կախ ընկած լինեն ու կապ չունի թէ ումից, յամենայնդէպս մէկին պիտի ծառայութիւն մատուցեն, որպէսզի կարողանան քարշ տալ իրենց գոյութիւնը։ Սրանց էլ ինչ ասես չեն հասկանայ, որովհետեւ միեւնոյնն է` այսպէս թէ այնպէս պիտի ծառայեն մէկին, դա իրենց գոյութեան ձեւն է։ Հետեւաբար անկախ այն բանից, որ իրենք ինչ են մտածում, նրանք պիտի կրկնեն իրենց տէրերի ասածներն ու գովեն նրանց իմաստնութիւնը։
Բթամտութիւնը, խաւարամտութիւնն ու ստրկամտութիւնը տարիք, սեռ ու ազգութիւն չեն ճանաչում։
Առաջին երկուսին միշտ խղճահարութեամբ եմ վերաբերուել, վերջինին՝ զզուանքով։
Մեր պայքարն այս երեք տեսակի մտածողութեան դէմ է։
No comments:
Post a Comment