Պահակի դուխը
“Տասնըհինգ տարի կոշկակար եմ աշխատել”,- մի օր սկսեց պատմել իր կեանքն ու շարունակեց,- “Տասնըհինգ տարի եւ ոչ մի առաջադիմութիւն, մի կերպ եոլա էինք գնում։ Որոշեցի աշխատանքս փոխել։ Երկար դէս ու դէն ընկնելուց յետոյ հետաքրքիր մի առաջարկ եղաւ, խորհուրդ տուեցին հիւանդանոցում պահակ աշխատել։ Սկզբում ամաչում էի, պատիւ չբերող աշխատանք էր թւում, բայց երբ համաձայնուեցի ասացին, այդ աշխատանքը տաս հազար ռուբլի արժէ։ Փող չունէի։ Դէսից-դէնից հաւաքեցի։ Աշխատավարձի մասին խօսք չեղաւ, ասացին այնքան եկամուտ կունենաս, որ ամիսը եօթանասուն ռուբլին ծիծաղելի կը թուա։ Այդպէս էլ եղաւ, այնպէս որ չգիտեմ աշխատավարձը ինչ բան է, անգամ ամէն ամիս չտալ չեմ կարող, կաշառակերութեան մէջ բռնել կը տան ու հայդէ, հինգ-վեց տարի կորար։ Բայց լաւ դուխ եմ հաւաքել, ցաւդ տանեմ, փողը դուխ է տուել, վերցնում եմ, չեմ ամաչում, սովորութիւն է, չեմ էլ զգում, որ կաշառք եմ վերցնում, դա օրէնքի պէս բան է դարձել, ինձ թւում է, թէ հէնց սա է ճիշտը, ոնց կարելի է առանց վճարելու հիւանդ տեսնել, սա դարձել է կենսաձեւ, որից չեմ դժգոհում։ Փող ունեմ, սաղին էլ ք…. Ունեմ…”
Սա պահակն էր, իսկ բժիշկներն ու բուժքոյրե՞րը…
“ էջ 254”
2 comments:
isk hima poxvel e????
Tsavok voch.
Post a Comment