Ամէն անգամ Հայաստան մտնելիս տղայիս համար պիտի Հայաստանի մուտքի արտօնագիր (Visa) ստանամ։ Մուտքի արտօնագիրը տրւում է որոշակի ժամանակի համար, սակայն երեխան կարող է երկրում մնալ ինչքան ուզում է, պարզապէս երկրից դուրս գնալիս պիտի երկարաձգել մուտքի արտօնագրի ժամկէտը։ Մուտքի արտօնագիրը տրւում է անվճար։
Մի երկու անգամ ժամկէտի երկարաձգումը կատարել եմ օդանաւակայանում թռչելուց մէկ երկու ժամ առաջ։ Այդ մէկ երկու անգամում էլ օդանաւակայանի պատկան գրասենեակի պատասխանատուները կոշտ ու կոպիտ վերաբերում են ցոյց տուել մեր նկատմամբ, ասելով, որ մենք այդ գործը պիտի անէինք նախօրօք, ՕՎԻՐ այցելելով։
Հայաստան ժամանած կամ Հայաստանում կայք հաստատած արտասահմանցիների (հայ կամ օտար) մեծ մասը անպայման ծանօթ են այս հաստատութեան հետ (չեմ ցանկանում նրանց մօտ տխուր յիշողութիւններ արթնացնել)։
Այս անգամ, որպէսզի խուսափեմ օդանաւակայանում կոշտ ու կոպիտ վերաբերումից, որոշեցի նախապէս գնալ ՕՎԻՐ եւ լուծել հարցը՝ այն է երկարաձգել տղայիս մուտքի արտօնագրի ժամկէտը, որը կրկնում եմ ըստ օրէնքի կատարւում է անվճար։
Գնացինք (կինս, տղաս ու ես)։ Ուղարկեցին մի սենեակ, որի առջեւ հերթ էր։ Սպասեցինք։ Մեր հերթը հասաւ։ Ներս մտանք։ “Ի՞նչ գործ ունէք”։ “Վիզայի ժամկէտի երկարաձգման համար ենք եկել”։ “Դիմէք այնինչ սենեակին”։ Ուրեմն այդքան ժամանակ իզու՞ր էինք սպասել։
Դուրս եկանք ու գնացինք միւս սենեակի դռան առաջ հերթ կանգնեցինք։ Հասաւ մեր հերթը։ Ներս մտանք։ “Ի՞նչ գործ ունէք”։ “Վիզայի ժամկէտի երկարաձգման համար ենք եկել”։ “Դռան առաջ փակցրած են անհրաժեշտ փաստաթղթերը, լրացրէք, բերէք”։
Դուրս եկանք ու կարդացինք փաստաթղթերի ցանկը։ Բժշկից տեղեկանք առողջութեան մասին, ոստիկանութիւնից տեղեկանք չդատուածութեան մասին, չգիտեմ ինչ, չգիտեմ ինչ։ Սա ի՞նչ է։ Հարցնում եմ ինքս ինձ։ Նորից եմ կարդում ու պարզւում է, որ այդ փաստաթղթերը երկքաղաքացիութեան համար դիմում տուողների համար են։ Բայց իմ խնդիրը դա չէ, իմ խնդիրը տղայիս մուտքի արտօնագրի ժամկէտի երկարաձգումն է։
Ներողութիւն խնդրելով դռան առաջ հերթի մէջ գտնուողներից, կրկին ներս եմ մտնում եւ պաշտօնեային բացատրում, որ ես երկքաղաքացիութեան համար չեմ դիմում, այլ վիզայի ժամկէտի երկարաձգման։ “Նոյնն է”.- հնչում է պատասխան։ Բայց ինչպէ՞ս է նոյնը, հարցնում եմ, առաջին հերթին փաստաթղթերի այդ ցանկի վերեւում գրուած է երկքաղաքացիութեան համար, այլ ոչ վիզայի երկարաձգման եւ երկրորդ ես այս գործը ամէն անգամ օդանաւակայանում անում են առանց այսպիսի քաշքշուկների, ինչու՞ այնտեղ ինձնից նման բաներ չեն պահանջում, որովհետեւ պարզ է, սա վիզա է, պարզապէս ժամկէտը պիտի փոխել։ “Այդ պարագային սխալ էք եկել, գնացէք այնինչ սենեակը”։ Խօսքը այն սենեակի մասին էր ինչ սկզբից էլ գնացել էինք։
No comments:
Post a Comment