ԲԵՂԵՐԻ ԱՌԱՒԵԼՈՒԹԻՒՆԸ

- Բարեւ ձեզ։

- Բարեւ։

- Այսինչ տեղն եմ ուզում գնալ, կասէ՞ք որ ճանապարհով գնամ։

- Գեղեցիկ բեղեր ունես։

- Շնորհակալ եմ։

- Կոմպլիմենտ եմ անում, ուրիշ բան չմտածես։

- Ոչ, չեմ մտածում, դուք առաջինը չէք, հիմա աջով գնամ թէ՞ ձախով։

- Գնալու չլինէիր իրար հետ մի բաժակ օղի կը խմէինք։

- Շնորհակալ եմ, մի ուրիշ անգամ։

- Ճանապարհը կասեմ, բայց մի պայմանով։

- (Արդէն չեմ կարողանում ծիծաղս զսպել, մի պարզ հարց եմ տուել, ընկել եմ կրակը) Ասէք։

- Միւս անգամ այստեղից անցնելիս լինես անպայման պիտի գաս միասին խմենք։

- Սիրով։ Ափսոս պիտի գնամ թէ չէ հէնց այս անգամ էլ կը գայի։ Աստծով միւս անգամ։

- Այս կողմից կերթաս, յետոյ այն կողմից եւ այլն։

- Շնորհակալ եմ։

- Տես չտեսնեմ այստեղից անցնես ու չգաս միասին խմենք։ Կը նեղանամ։ Գեղեցիկ բեղեր ունես։

- Անպայման։ Շնորհակալ եմ։

Այս խօսակցութիւնը տեղի ունեցաւ անցեալ Կիրակի օրը, Բիւրականում։ Ընտանիքով զբօսնում էինք, ուզում էի գնալ դէպի քարէ Այբուբեն։ Մեքենան պահեցի, որպէսզի ճանապարհը հարցնեմ։ Երկու տղամարդ էին։ Խօսակիցս 50-55 տարեկան կը լինէր։ Ես մեքենայի միջից պատուհանը իջեցնելով մի պարզ ու անմեղ հարց տուեցի ու շարունակութիւնը տեսաք։ Չեմ կասկածում, որ եթէ ընդունէի հարւէրը անծանօթ մարդը իրենց տանը խնջոյք կը կազմակերպէր ու մինչեւ կէս գիշեր պիտի խմէի։ Դա էլ միւս անգամ։