- Իսկ ինչու՞ չէք ուզում հէնց հիմա ճանապարհուել դէպի Մեքքա,- հարցրեց Սանտիագօն։
- Քանի որ ես ապրում եմ լոկ առ այն երզանաքով։ Թէ չէ՝ ես ո՞նց կը տանէի այս միօրինակ, տարտամ օրերի շղթան, դարակների վրայ դարսուած ապակէ անօթների լռութիւնը, կողքի զզուելի ճաշարանը։ Վախենում եմ, որ եթէ երզանաքս իրականութիւն դառնա, ապրելն այլևս կորցնի իմաստը։
Ալքիմիկոսը, էջ 31
No comments:
Post a Comment