Բնակարանը, որում ներկայիս ապրում եմ պանելային շէնքում է։ Երկու տարուց աւելի է ինչ ապրում եմ այս բնակարանում։ Չէի ուզում վարձել, որովհետեւ պանելային շէնքերի պահպանման կապակցութեամբ լաւ կարծիքի չէի։ Օրինակ իմ բարեկամներից մէկը բնակարան էր գնել մի պանելային շէնքի չորրորդ յարկում։ Աղբը ժամանակին չէին տանում եւ ես անձամբ եմ ականատես եղել երրորդ-չորրորդ յարկերում այս կողմ, այն կողմ վազող կռիսների։ Վերելակը մի օր աշխատում էր, մի օր ոչ։ Վերելակում ոմանք իրենց մարմնի արտադրանքն էին թափում եւ այլն։ Մի խօսքով լաւ կարծիքի չէի։
Բնակարանը, որում ներկայիս ապրում եմ, վարձեցի, որովհետեւ կինս հաւանեց, անշարժ գոյքի գործակալ կինը ստիպեց, երդուեց, զանգեց ու նորից զանգեց։ Բնակարանատէրը ճանապարհային ոստիկան է։ Հետաքրքիր էր անշարժ գոյքի գործակալի խօսքը։ Ասում էր "Սարգիս ջան, ճիշտ է ոստիկան է, բայց հաւատացնում եմ լաւ մարդ է"։
Մի խօսքով վարձեցի։ Վարձեցի ու շատ գոհ եմ։ Բնակարանատէրը իրօք հոյակապ մարդ է։ Իսկ շէնքը չունի այն խնդիրները, որ վերեւում նշեցի։ Աղբը տանում են ժամանակին։ Վերելակը շատ լաւ աշխատում է եւ դեռ որեւէ մէկն էլ իր մարմնի տարատեսակ արտադրանքը վերելակում չի թափել։ Կարճ ասած գոհ եմ։
Բայց այս ամբողջից յետոյ մի հարցի պատասխանը չեմ գտնում։ Մօտաւորապէս երբ Սփիւռքից հիւր ունենք կամ վերելակը չի աշխատում կամ վերելակի դուռը չի բացւում ու մարդիկ մնում են վերելակի մէջ։ Հիւրերը ի վերջոյ տուն են մտնում եւ մենք պարտաւոր ենք կէս ժամ բացատրել ու երդուել, որ սա բացառութիւն է ու վերելակը բնականոն աշխատում է, որ սա պատահականութիւն է։ Հիւրերն էլ հաւատում են կամ ձեւացնում են, որ հաւատում են։ Բայց երբ հիւրասիրութիւնն աւարտւում է ու հիւրերը գնում են, ընկնում եմ մտքերի մէջ՝ ինչու՞ վերելակը Սփիւռքահայ հիւրերի պարագային չի աշխատում։
Վերելակը ամէն մի երկրում ու ամէն մի շէնքում էլ կարող է չաշխատել, փչանալ, բայց որ հայրենիքում է վերելակը փչացած լինում ... Արի ու համոզիր, որ պատահականութիւն է։
Լաւ մնացէք։
No comments:
Post a Comment