Իշխանաւորների կիրառած տնտեսական խայտառակ քաղաքականութեան հետեւանքով, մեղմ ասած, հայրենի բնակչութիւնը անցեալ Երկուշաբթի օրուանից ցնցումի մէջ է (Shock)։
Մարդիկ դեռ ուշքի չեն եկել հարուածից։
Երկուշաբթի օրը մի պահ վերադարձայ պատանեկութեանս տարիներին, երբ Իրանի իսլամական յեղափոխութեան նախօրեակին Իրանը խառնաշփոթ վիճակի մէջ էր, ամէն տեղ ցոյցեր էին, բախումներ եւ այլն։ Այդ ժամանակ մարդիկ սկսեցին պարկերով ալիւր գնել, որովհետեւ մտավախութիւն ունէին, որ հացի խնդիր կառաջանայ (եւ ի հարկէ ոչ միայն հացի, այլ նաեւ այլ հիմնական սննդի)։
Մեր տունը Իրանի հարաւ արեւմուտքում գտնուող Աբադան քաղաքում՝ մի առանձնատուն էր՝ մի հարկանի։ Յիշում եմ մեր պարսիկ ու արաբ հարեւանները իրենց տան կտուրներում թոնիր էին սարքում ու պարկերով ալիւր գնում, որպէսզի առաւել խորացող ճգնաժամի պահին գոնէ իրենք իրենց ձեռքով կարողանան հաց թխել ու սոված չմնալ։ Հայրս էլ ալիւր գնեց, բայց մենք թոնիր չսարքեցինք։ Հարեւաններից մէկի հետ մտերիմ էինք ու հայրս նրանց հետ պայմանաւորուեց, որպէսզի մեր հացն էլ նրանք թխեն։
Երկուշաբթի օրուայ Երեւանը մի պահ ինձ վերադարձրեց այդ օրերը։
Մարդիկ մթերային խանութներից սրբում էին ձէթն ու շաքարաւազը։ Ոմանք մեծ ծաւալի գնումներ էին անում, այնքան, որ սայլակներում տեղ չկար, սայլակներում ուտելիքի սար էին գոյացել, որովհետեւ բոլորը գիտէին, որ թանգացումներ են լինելու։ Ու ոչ թէ թանգացումներ են լինելու մի երկու օրից, այլ ուղղակի հէնց այդ պահից, ինչ իրենք գնումներ էին անում։
Ո՞վ է այս վիճակի պատասխանատուն։
No comments:
Post a Comment