Խօսք գնաց մրգի մասին մի երկու նկատառում էլ գրեմ։
Հայաստանում հաստատուելուս առաջին շաբաթների ընթացքում միրգ ու բանջարեղէն գնելիս հանդիպեցի հետաքրքիր ու զաւեշտալի հակասութիւնների։
Մրգավաճառին ասում եմ “Վարունգն ի՞նչ արժի”, ասում է “Խիյառը կիլօն այսքան”։
Խիյառ պարսկերէն է եւ նշանակում է վարունգ։
Այլ խօսքով ես՝ Իրանահայս, Հայաստանում խիյառին ասում եմ վարունգ եւ Հայաստանահայ մրգավաճառը՝ Հայաստանում, վարունգին ասում է խիյառ։
Յաջորդիւ։
Ասում եմ “Երկու կիլօ սմբուկ տուէք”։
Մի վաճառողը միւսին ասում է՝ “Երկու կիլօ բադռջան լցրում տոպրակի մէջ”։
Պարսկերէնով սմբուկին ասում են բադեմջան, որոշ Իրանահայեր էլ բադռջան, որը հասկանալի է, բառը ասես-չասես հնչիւնափոխուել է։
Բայց հետաքրքիրն այն է, որ ես՝ Իրանահայս Հայաստանում բադեմջան-բադռջանին ասում եմ սմբուկ, եւ Հայաստանահայ մրգավաճառը՝ Հայաստանում սմբուկին ասում է բադռջան։
Շարունակե՞մ։
Կեռաս՝ պարսկերէնով գիլաս։ Հայաստանում տարածուած է գիլասը։
Աւելին։ Երբ տղայիս տանում եմ մեր բակի մրգավաճառի խանութը միրգ գնելու, մի քանի րոպէ աշխատակիցները տղայիս հետ գլուխ գլխի են դնում հարցնելով “Ի՞նչ ես ուզում”։ Տղաս էլ բանից անտեղեակ պատասխանում է “Ադամաթուզ”։
Եւ աշխատակիցները ծիծաղում են ու նորից “Ասացիր ի՞նչ ես ուզում”։
Որովհետեւ տարածուածը բանանն է (ի միջի այլոց որոշ բառարաններում ադամաթուզի դիմաց գրուած է բանան)։ Անանասը՝ արքայախնձորի փոխարէն, կլուպնիկան՝ ելակի փոխարէն, պամիդոռը լոլիկի փոխարէն ու սրա վերջը մօտաւորապէս չկայ, կամ պարսկերէն է, կամ ռուսերէն, կամ օտար լեզուներով, ու՞ր է հայերէնը Հայաստանում, չգիտեմ, փնտռում եմ տեսնեմ որտեղ կը գտնեմ։
Լաւ մնացէք։
1 comment:
Hedakrkir e, yes nyun darorinagutyan het em hantibum. Hartsnum em, "Geras@ inch kan e?" u badaskhanum e vajarogh@ "Gilas@ 500 dram e." Aysinkn yes chem hishum mi ankam vor gerasi par@ lsadz em shugayum. Inch haskatsar dranits? :)
Post a Comment