Ի պատասխան, նա ասում է, որ իրենց դասարանից միայն մէկ կամ երկու
հոգի այդ ֆիլմը չեն դիտել և հարցնում է` արդեօ՞ք իր դաընկերները 16+ են, արդեօ՞ք միայն ինքն
է փոքր, արդե՞ք այդ ֆիլմը միայն իր համար յարմար չէ։
Հարցերը տրամաբանական են։ Ի՞նչ անել նման պարագաներում։ Ի՞նչ պատասխանել։
Տարբերակ առաջին. ենթարկուել հոսանքին, տոմս գնել ու երեխային տանել
այդ ֆիլմը դիտելու, որպէսզի, թէ դուք յետամնաց ու բռնակալ հայրիկի, ու թէ ձեր տղան
դասարանում թիթիզի տպաւորութիւն չթողնի։
Տարբերակ երկրորդ. շարունակել ձեր քաղաքականութիւնը, հաստատակամ մնալ որոշման վրայ և նոյնիսկ երբ այդ նոյն կամ նմանատիպ ֆիլմեր են ցուցադրուելու հեռուստացոյցով` չթողնել դիտի, մինչև դառնայ 16 տարեկան։
Տարբերակ երկրորդ. շարունակել ձեր քաղաքականութիւնը, հաստատակամ մնալ որոշման վրայ և նոյնիսկ երբ այդ նոյն կամ նմանատիպ ֆիլմեր են ցուցադրուելու հեռուստացոյցով` չթողնել դիտի, մինչև դառնայ 16 տարեկան։
Տարբերակ երրորդ. տղային տանել կինոթատրոն, բայց ոչ թէ այդ, այլ
«Պինգուինները Մադագասկարում» շարժապատկերը (cartoon) դիտելու։
Ո՞րն է ճիշտ որոշումը։
Ես փորձեցի երրորդ տարբերակը։ Հարցը մեղամացաւ, բայց չվերացաւ։
Պայքարը երկուստէք շարունակւում է։
Լաւ մնացէք։
No comments:
Post a Comment