Wednesday, April 28, 2010

ՏՂԱՅԻՍ ՀԱՐՑԱԶՐՈՅՑԸ

Ապրիլի 24-ին ընտանիքով գնացինք Ծիծեռնակաբերդ։ Յուշահամալիրի մօտ մեզ մօտեցաւ "Արմենիա" հեռուստաընկերութեան լրագրողն ու հարցրեց, որ արդեօք կարո՞ղ է տղայիս հարց տալ։ Ասացի այո։

Հարցրեց "Գիտես այսօր ինչու՞ ես այստեղ եկել, հայրիկը քեզ բացատրե՞լ է"։ Տղաս էլ պատասխանեց` "Այո, այսօր Ապրիլի 24-ն է, եկել եմ ծաղիկ դնել զոհերի յիշատակին"։ Յետոյ մի երկու բան էլ աւելացրեց։

Տուն գնացինք։ "Արմենիայի" լուրերի բաժնում ցոյց են տալիս տղայիս հետ կատարած հարցազրոյցը։ Տղաս դիտում է եւ հարցնում՝ "Մնացածը ինչու՞ չեն ցոյց տալիս"։ Խօսքը վերոյիշեալ նախադասութիւնից յետոյ ասած մի քանի բառի մասին է։ Փաստօրէն նեղացել էր, որ ինչու են իր խօսքերը կրճատել։


Մտածում եմ ինչքան եմ լսել այն մասին, որ այսինչ կոմպոզիտորը չորս տարեկանում սիմֆոնիա էր գրում ու այնինչ գիտնականը երեք տարեկանում գիւտ էր անում եւ այլն։ Հիմա երբ տղաս մեծանա, եթէ պատահի որ մտնի քաղաքականութեան մէջ եւ ասի, որ ինքը չորս տարեկանում մասնակցել է "ՈՉ"-ի արշաւին եւ բողոքել այն ժամանակուայ իշխանաւորների որդեգրած ապազգային քաղաքականութեան դէմ եւ չորս ու կէս տարեկանում հարցազրոյց է տուել հեռուստաալիքներին, թող ոչ ոք չզարմանայ։ Փաստերը կան։
Լաւ մնացէք։

No comments: