2010 թուականի Նոյեմբեր ամսին կնոջս խնդրեցի գնայ գազի ընկերութիւն եւ դիմում կատարի մեր տան գազի խողովակների փոփոխութեան եւ նոր նախագիծ ստանալու համար։ Գնաց։ Վճարեց 25000 դրամ, որի դիմաց ստացական չտուեցին։ Եկան փոփոխութիւններ կատարեցին։ Նախագիծ չտուեցին։ Մենք էլ չպահանջեցինք մտածելով, որ շինարարութիւնը կաւարտուի կը գնանք կը վերցնենք, մանաւանդ որ գազի հաշուիչն էլ փակել են (պլոմբ) եւ դրա անհրաժեշտութիւնը այս պահին չկայ։
Շինարարութիւնն աւարտւում է։ Կրկին փոփոխութեան անհրաժեշտութիւն կայ։ Կինս կրկին դիմեց գազի ընկերութիւն։ Ասացին, որ պիտի վճարէք 6000 դրամ հրշէջ անվտանգութեան համար, 12000 դրամ նախագծի եւ 15000 դրամ արհեստաւորի, որ գայ ու փոփոխութիւն կատարի։
Կինս բացատրել է, որ այդ գումարները արդէն Նոյեմբեր ամսին վճարել ենք։ Պահանջել են ստացական։ "Չէք տուել" եղել է պատասխանը։ Ասել են "Չի լինի։ Եթէ ստացական չունէք, չի լինի, պիտի կրկին վճարէք"։
Գնացի գազի ընկերութիւն։ Հանդիպեցի պատկան պաշտօնեային եւ ասացի նոր փոփոխութիւն չենք ուզում տալ, մեզ տուէք մեր նախագիծը։ "Չկայ։ Պիտի վճարէք"։ Այսինքն մենք նոյն բանի համար երկու անգամ պիտի վճարենք։
Կրկին վճարեցիքն եւ զաւեշտականն այն է, որ կրկին ստացական չեն տալիս։ Պահանջում եմ ստացական։ Ասում են "Մեզ մօտ ստացական չկայ։ Եթէ ուզում էք պիտի գնաք կենտրոնական գրասենեակ եւ այնտեղ մուծում կատարէք, նրանք ձեզ չէք կը տան"։
Այլ խօսքով ամբողջ մի թաղամաս սպասարկող գազի ընկերութեան մասնաճիւղը ստացական չունի ու չի տալիս։ Դրա համար պիտի գնալ կենտրոն։ Իսկ հետաքրքիրն այն է, որ պաշտօնեան էլ բացատրում է, որ դրա կարիքը չկայ։ Դուք վճարում էք եւ մենք ձեզ տալիս ենք նախագիծը։ Իսկ թէ ինչու նոյն բանի համար երկու անգամ պիտի վճարել` բացատրութիւն չկայ։ "Ախր այդ գումարը ում էք տուել, գոնէ անունը յիշում էք։ Դէ Հայաստան է էլի, չգիտէք"։ Սրանք են պատասխանները։
Նշանակում է, որ որեւէ հաստատութեան հետ գործ ունենալու ժամանակ պիտի պաշտօնեայից պահանջել անձնագիրը, տան հասցէն, ինչ կրթութիւն ունի, որտեղ է աւարտել կամ աւարտել է թէ չի աւարտել եւ այլն, եւ ոչ թէ պաշտօնապէս մուծում կատարել դրամատանը։ Այսինքն յարաբերութիւնը ոչ թէ սպառող-ընկերութիւն յարաբերութիւն է, այլեւ սպառող եւ մի ինչ որ պաշտօնեայ, որ վաղը կարող է չլինել կամ լինի ու մոռանայ, որ դուք իրեն գումար էք տուել։
Եւ տրամաբանութիւնն էլ այնքան հզօր է, որ մարդ գլուխ է խոնարհում "Դէ Հայաստան է էլի, չգիտէք"։
Պինդ մնացէք։
Saturday, August 27, 2011
Tuesday, August 23, 2011
COUSIN PARTY
Երեւանում էին կնոջս եւ իմ բարեկամները՝ մօրաքրոջ տղայ, հօրաքրոջ թոռ եւ այլն։
Մի գիշեր բոլորին հրաւիրեցի մեր տուն։ Հաւաքոյթը խորհրդանշաբար կոչեցի Cousin Party։ Բարեկամների հետ եկել էին նաեւ նրանց ընկերները։ 12 հոգի։ Բոլորն էլ երիտասարդ։ Ոմանք առաջին անգամ Հայաստանում, ոմանք քանիերորդ անգամ։
Մի պահ ուշադրութիւս գրաւեց հիւրերիս աշխարհագրական սփռուածութիւնը։
Սպահան, Թեհրան, Բաղդադ, Տորոնտօ, Հիւստըն, Լոս Անջելէս եւ Երեւան։
Տխրեցի։ Պատկերացրէք, եթէ այս բոլորը մի տեղ ապրէին։ Եւ մանաւանդ, եթէ այդ մի տեղը լինէր Հայաստանը։ Ինչ հզօր ուժ է։
Երեկոյեան ժամը 8։00-ից առաւօտուայ ժամը 2։00-ը վիճեցին։ Նիւթը՝ որտե՞ղ պիտի ապրել։
Ժամը 10։00-ին ասացի, որ ով որտեղ ուզում է գնայ ապրի։
Առաւօտուայ ժամը 2։00-ին, երբ ես արդէն կիսաքուն վիճակում էի եւ նրանք ուզում էին գնալ, որպէս քննարկման եզրակացութիւն դիմեցին ինձ` "Ճի՞շտ չենք ասում, ով որտեղ ուզում է գնայ ապրի": "Ճիշտ էք ասում, բայց ես դա ձեզ ասացի ժամը 10։00-ին"։
Կատակը կատակ, բայց վեց ժամեայ քննարկման արդիւնքում (որի ընթացքում, ի դէպ, ես փորձեցի ամենաքիչը խօսել եւ աւելի շատ լսել) նկատեցի, որ խօսակցութեան առանցքը Հայաստանն էր, անընդհատ նշւում էր Հայաստանում առկայ բացասական ու դրական երեւոյթները, շեշտադրումը աւելի շատ բացասական երեւոյթների վրայ կատարելով, բայց գրեթէ բոլորի մօտ նկատւում էր ճիգ ելք գտնելու եւ Հայաստանում հաստատուելու համար։
Այս միտումը նկատել եմ նաեւ շատ ու շատ այլ Սփիւռքահայ երիտասարդների մօտ։
Երեւոյթը դրական պիտի գնահատել եւ պարտաւորեցնող։
Պարտաւորեցնող երկրի ղեկավարների համար։
Լաւ մնացէք։
Մի գիշեր բոլորին հրաւիրեցի մեր տուն։ Հաւաքոյթը խորհրդանշաբար կոչեցի Cousin Party։ Բարեկամների հետ եկել էին նաեւ նրանց ընկերները։ 12 հոգի։ Բոլորն էլ երիտասարդ։ Ոմանք առաջին անգամ Հայաստանում, ոմանք քանիերորդ անգամ։
Մի պահ ուշադրութիւս գրաւեց հիւրերիս աշխարհագրական սփռուածութիւնը։
Սպահան, Թեհրան, Բաղդադ, Տորոնտօ, Հիւստըն, Լոս Անջելէս եւ Երեւան։
Տխրեցի։ Պատկերացրէք, եթէ այս բոլորը մի տեղ ապրէին։ Եւ մանաւանդ, եթէ այդ մի տեղը լինէր Հայաստանը։ Ինչ հզօր ուժ է։
Երեկոյեան ժամը 8։00-ից առաւօտուայ ժամը 2։00-ը վիճեցին։ Նիւթը՝ որտե՞ղ պիտի ապրել։
Ժամը 10։00-ին ասացի, որ ով որտեղ ուզում է գնայ ապրի։
Առաւօտուայ ժամը 2։00-ին, երբ ես արդէն կիսաքուն վիճակում էի եւ նրանք ուզում էին գնալ, որպէս քննարկման եզրակացութիւն դիմեցին ինձ` "Ճի՞շտ չենք ասում, ով որտեղ ուզում է գնայ ապրի": "Ճիշտ էք ասում, բայց ես դա ձեզ ասացի ժամը 10։00-ին"։
Կատակը կատակ, բայց վեց ժամեայ քննարկման արդիւնքում (որի ընթացքում, ի դէպ, ես փորձեցի ամենաքիչը խօսել եւ աւելի շատ լսել) նկատեցի, որ խօսակցութեան առանցքը Հայաստանն էր, անընդհատ նշւում էր Հայաստանում առկայ բացասական ու դրական երեւոյթները, շեշտադրումը աւելի շատ բացասական երեւոյթների վրայ կատարելով, բայց գրեթէ բոլորի մօտ նկատւում էր ճիգ ելք գտնելու եւ Հայաստանում հաստատուելու համար։
Այս միտումը նկատել եմ նաեւ շատ ու շատ այլ Սփիւռքահայ երիտասարդների մօտ։
Երեւոյթը դրական պիտի գնահատել եւ պարտաւորեցնող։
Պարտաւորեցնող երկրի ղեկավարների համար։
Լաւ մնացէք։
Saturday, August 20, 2011
ԾԱՆՐ ԱՄԱՌ
Ծանր ամառ էր ինձ համար։ Ծանր աշխատանքի տեսակէտից։
Մէկ պատանեկան ճամբար Գիւմրիում, մէկ պատանեկան ճամբար Ստեփանակերտում, մէկ պատանեկան ճամբար Վանաձորում, մէկ պատանեկան ճամբար Սիսիանում:
Հ.Յ.Դ. եիտասարդական եւ ուսանողական միութիւնների համահայկական 11-րդ բանակում-հայրենագնութիւն Հայաստան-Արցախում։
Տան չվերջացող շինարարութիւն...
Մի խօսքով ծանր ամառ եւ գերյոգնածութիւն։
Լաւ մնացէք։
Մէկ պատանեկան ճամբար Գիւմրիում, մէկ պատանեկան ճամբար Ստեփանակերտում, մէկ պատանեկան ճամբար Վանաձորում, մէկ պատանեկան ճամբար Սիսիանում:
Հ.Յ.Դ. եիտասարդական եւ ուսանողական միութիւնների համահայկական 11-րդ բանակում-հայրենագնութիւն Հայաստան-Արցախում։
Տան չվերջացող շինարարութիւն...
Մի խօսքով ծանր ամառ եւ գերյոգնածութիւն։
Լաւ մնացէք։
Subscribe to:
Posts (Atom)