Յիսուն գումարած տաս, մի խօսքով վաթսուն օր հեռախօս եւ միեւնոյն պատասխանը՝ “Սարգիս ջան, էսօր պռոստը վարպետի համար (յետոյ արդէն իմ համար, խնամուս համար, զոքանչիս համար ու քանի որ Հայաստանում էլ մարդ չմնացած, հասաւ համաշխարհային մակարդակի՝ Բուշի համար, էս վերջերն էլ Օբամայի համար գործ է պատահել), դու հարց չունես, ցաւդ տանեմ, ասել եմ քեզ չէ, վաղը, վաղը կը լինի”։
Այդ ընթացքում մէկ անգամ այցելեցի տուեալ անշարժ գոյքի գործակալութիւնը, նկարագրեցի իրավիճակը եւ յայտնեցի, որ այսպէս շարունակուելու դէպքում բնակարանը վերադարձնելու եմ։ Ի՞նչ օգուտ։
Մէկ շաբաթ առաջ քանի որ օդը ցրտել է (Երեւանում գիշերները հասնում է զըրօ աստիճանի), միացրի ջրատաքացուցիչ սարքը։ Յանգաւ։ Այսինքն սարքը դադարեց աշխատելուց։ Ջանքերս այն վերակենդանացնելու ուղղութեամբ արդիւնք չտուեցին։ Արդէն ոչ տաք ջուր կայ, ոչ էլ ջեռուցում։ Զանգեցի տան տիրոջը խնդրելով կապուի սարքը վաճառող ընկերութեան սպասարկման բաժին, քանի որ երաշխիքային ժամկէտը չի վերջացել։ “Սարգիս ջան, վաղը կը զանգեմ”։ Չզանգեց։
Ես զանգեցի սպասարկման բաժին։ Հեռախօսով մի քանի բան ասացին, չեղաւ, ասացին ուրեմն սարքի հետ կապ չունի, տան մէջ այսինչ բանը պիտի անէք։ Կապուեցի տան տիրոջը, “Սարգիս ջան, ի զուր է խօսում, ես քեզ տաս րոպէից կը զանգեմ”։ 24 ժամ յետոյ, այսինքն յաջորդ օրը կրկին ես զանգեցի։ “Սարգիս ջան, էսօր կը լինի”։
Յաջորդ օրը կրկին ես զանգեցի։ Հարցրեց օրուայ ընթացքում, երբ ես կարող տանը լինել։ Պատասխանեցի՝ երբ որ դու ասես։ Պայմանաւորուեցինք։ Մի տղայ պայմանաւորուած ժամից մէկ ժամ քառասուն րոպէ ուշացումով եկաւ, նայեց, կրկնեց սպասարկման բաժնի մարդու խօսքերն ու գնաց։ Տան տիրոջը տեղեակ պահեցի։ “Վաղը կանեմ”։
Առաւօտեան 9:30-ին կացուեցի տան տիրոջը եւ յիշեցրի։ Ասաց օրուայ ընթացքում կը զանգեմ քեզ։ Ճաշից յետոյ ժամը 3:00-ին կրկին կապուեցի։ Զանգ գնաց։Վերցնող չկայ։ Կրկին զանգեցի։ Մի կին վերցրեց։ Ասացի ես ով եմ եւ ինչ գործ ունէմ։ Ասաց, որ ամուսինը բջջայինը թողել է տանը։ Խնդրեցի փոխանցել պատգամս։Մի երկու ժամ յետոյ տանտէրս կապուեց ու ասաց մինչեւ գիշեր հարցը լուծուելու է։
Յաջորդ օրը մտածում էի ինչ անել։
Երեք ճանապարհ հասաւ խելքիս։
1.- Սպասեմ։ Սպասեմ այնքան մինչեւ այդ վաղուայ օրը գայ։ Սակայն դա նշանակում էր անյայտ ժամանակով չունենալ տաք ջուր ու ջեռուցում։
2.- Տանտիրոջը ծեծեմ։
3.- “Մեհռամ հալալ, ջունամ ազատ”։ Ի՞նչ է նշանակում սա։ Իրանում երբ մի տղայ ու մի աղջիկ ամուսնանում են, ամուսնութեան վկայականում նշւում է, որ տղան ապահարզան տալու պարագային այսքան գումար կամ իր պիտի տայ աղջկան։ Դա կոչւում է “մեհռիյէ”։ Սա աղջկայ համար մի տեսակ ապահովագրութիւն է, որպէսզի բաժանուելու պարագային առանց նիւթական միջոցների փողոցում չյայտնուի։ Իսկ այդ գումարը կամ իրը կարող է լինել մի հատոր Ղուրան կամ տներ ու գործարաններ ու ոսկիներ եւ այլն։ Նայած ամուսնացողների (տղայի) նիւթական կարողութիւնից ու իրար նկատմամբ ունեցած վստահութիւնից։ Սակայն պատահում է, որ տանը աղջկայ համար ստեղծւում է անտանելի վիճակ։ Աղջիկն ուզում է բաժանուել, տղան էլ ամուսնութեան վկայականով յանձն առած գումարը չունի կամ չի ուզում վճարել։ Աղջիկն էլ տեսնելով վիճակն ասում է “մեհռամ հալալ, ջունամ ազատ”, որ նշանակում է հրաժարւում եմ այն ինչից, որ գրուած է ամուսնութեան վկայականում, պարզապէս թողէք ջանս, այսինքն կեանքս ազատ լինի։
No comments:
Post a Comment