Saturday, November 8, 2008

ԽՈՀԵՐ ՕԲԱՄԱՅԻ ԸՆՏՐՈՒԹԵԱՆ ԱՌԻԹՈՎ

Օբամայի ընտրութիւնը որպէս ԱՄՆ-ի Նախագահ առայժմ ամենուրէք մնում է քննարկման առարկայ։ Քննարկումները գնում են յատկապէս խնդրի քաղաքական եւ միջազգային յարաբերութիւնների ոլորտների վերաբելեալ։ Երեւոյթն այնպիսին է, որ հէնց այդպէս էլ պիտի լինէր։ Օբամայի ընտրութեան ու դրան յաջորդած իրադարձութիւնների լոյսի տակ մի քանի մտքեր էլ իմ մօտ առաջացան, որոնցից ահաւասիկ երեքը։

1.- Օբամայի ընտրութեան առիթով Քենիայում յայտարարուեց մէկ օր արձակուրդ։

Մտածում եմ տարբերութեան մասին, հոգեբանութեան ու մտածողութեան տարբերութեան մասին։ Օրինակ աւելի լաւ չէր լինի, որ Քենիայի ղեկավարները մէկ օր արձակուրդի փոխարէն յայտարարէին, “սիրելի ժողովուրդ, Change մեր մտածողութեան ու ապրելակերպի մէջ, հետեւաբար այսօրուանից օրը ութ ժամ աշխատելու փոխարէն պիտի աշխատենք տաս ժամ, որպէսզի մի քիչ զարգանանք, մի քիչ յառաջադիմենք։ Մեզ համար էլ թող օրինակ ծառայի Օբաման ու իր աշխատասիրութիւնը”։

Ի միջի այլոց նշեմ, որ եթէ Նախագահը կիսաիրանական ծագում ունենար, Իրանում կը յայտարարուէր մէկ շաբաթեայ տօնախմբութիւն։

Մտածում եմ մտածողութեան ու հոգեբանութեան մասին։

2.- Օբաման ԱՄՆ-ում ծնուած կիսաքենիական առաջին սերնդին է պատկանում։ Մենք՝ հայերս, արդէն ունենք ԱՄՆ-ում ծնուած երրորդ սերունդը։ Հարցին բացառուած է նայել այն տեսանկիւնից, որ սա քենիական համայնքի աշխատանքի արդիւնքն է։ Ենթադրում եմ, որ մենք շատ աւելի կազմակերպուած ենք, քան քենիական համայնքը ԱՄՆ-ում եւ բացառում եմ, որ սա ընդհանպապէս նման բաների հետ կապ ունի։Սակայն մտածում եմ, որ Ամերիկահայութեան համար ժամանակը՞ չէ մտածել եթէ ոչ ԱՄՆ-ի նախագահութեան, ապա առնուազն պետական ոլորտում բանալի տեղերի մասին։ Կամ աւելի ճիշտը, եթէ մենք նման խնդիր մեր առջեւ դնենք, ի՞նչ խոչընդոտների կը հանդիպենք եւ ինչպէ՞ս ենք կարող վերացնել այդ խոչընդոտները։

Այս հարցերի վրայ խեթ խեթ նայողներին հէնց հիմա պատասխանեմ, որ մտածելն առնուազն արգելուած չէ, եւ յիշեցնեմ, որ ժամանակին Ժիւլ Վեռնի վրայ էլ էին ծիծաղում, իսկ իմ հարցադրումները շատ աւելի իրատեսական են քան նրա ասածները։

3.- Օբամայի “Change has come to America” նախադասութիւնն իմ մէջ անընդհատ արթնացնում է “Կնքահայր” (The Godfather) տեսաերիզի առաջին իսկ նախադասութիւնը` “I belive in America”։ Ինչու՞։ Չգիտեմ։

Ուրիշ բաների մասին էլ եմ մտածում։

Լաւ մնացէք։

No comments: