"Դաշնագրին քաղաքական պայմաններն էին մանաւանդ որ ծանր արժեցին հայկական ինքնասիրութեան։ Տիգրան կը ստանար "Հռոմէական ժողովուրդի դաշնակից եւ բարեկամ" տիտղոսը, բայց Հայաստան, Հռոմի "ազդեցութեան գօտի"ին մէջ մտնելով, իրականին մէջ ոչ միայն դաշնակից կը դառնար, այլեւ աւատառու մը, որ ազատ էր ինքզինք իր ուզած ձեւով վարելու, բայց որուն արտաքին քաղաքականութիւնը այնուհետեւ պիտի ներշնչուէր հռոմէական քաղաքական ուղղութենէն եւ պահանջներէն"։
"Հայոց պատմութիւն", Հրանդ Փաստրմաճեան, էջ 78
Հետաքրքիր է։ Այս պարբերութիւնն ինձ մի բան է յիշեցնում։ Ձե՞զ էլ։
Լաւ մնացէք։
1 comment:
PATMUTYUNY KRKNVUM E...
Post a Comment