Այս առաւօտ կառավարութեան նիստերի դահլիճի դիմաց, որտեղ ներկայիս գումարւում են Ազգային Ժողովի նիստերը օտարալեզու դպրոցների բացման դէմ ցոյց կար։
Ես էլ մասնակցում էի։
Ինձ մօտեցաւ Հայաստանի Հանրապետական կուսակցութեան ծանօթ պատգամաւորներից մէկը եւ քմծիծաղով ասաց՝ "Սրանցո՞վ էք ուզում իշխանափոխութիւն անել"։
Նկատի ունէր մայթի վրայ հաւաքուած բազմութիւնը, որն ինչ խօսք տասնեակ հազարաւորներ չէին։
Պատասխանեցի՝ "Ոչ, սա շատ է, իշխանափոխութեան համար հինգ հոգին էլ բաւական է, պարզապէս որոշում պիտի լինի"։
Պատգամաւորը ժողովրդի սուլուցների ներքոյ մտաւ նիստերի դահլիճ։
Մտածում եմ` պատգամաւորը նոր բան չի ասում։ Նա արտայատում է 1998 թուականից այս կողմ ժողովրդին կողոպտած, յուսահատութեան գիրկը նետած, բազմահազար մարդկանց արտագաղթի պատճառ դարձած ու երկիրը գաղութի վերածած իշխող՝ Հանրապետական կուսակցութեան մէջ տիրող մտայնութիւնը։ Այն է` իրենք ինչ կուզեն կանեն, ինչպէս արել են անցնող 12 տարիների ընթացքում։ Նրանք մէկին հաշուետու չեն ու ծիծաղում են ոչ թէ այս մի քանի հարիւր կամ հազար հոգու վրայ, այլեւ ընդհանրապէս ժողովրդի։
Պատգամաւորն ընդամէնն ինձ յիշեցնում էր, թէ ինչ վիճակ է տիրում երկրում եւ մենք որտեղ ենք ապրում։
Պինդ մնացէք։
2 comments:
Իսկ մր Կուալիցիա ում էիք նոյն էի՞ր մտածում
Այո, թէ հհշական ռեժիմի ժամանակ նոյնն էի մտածում, թէ հանրապետական։
Post a Comment