Երեկ հրաւիրուած էի մասնակցելու “My Nation” գրքի շնորհահանդէսին։
Հրաւիրատոմսում նշուած էր՝ “Հրաւիրուած էք ընտանեօք”։ Կինս էլ ցանկութիւն յայտնեց մասնակցելու։
Սակայն ի՞նչ անենք տղայիս։ Մեզ հետ տանել չենք կարող։ Իսկ երկու ժամ ու՞մ մօտ թողնենք։ Նկատի ունենալով, որ մօտ բարեկամներ չունենք (մեծ պապ, մեծ մամ եւ այլն), որի մօտ թողնենք, ուրեմն մէկնումէկս տանը պիտի մնայ ու երեխային պահի։ Ո՞վ։ Գրքի հեղինակն իմ ծանօթն է։ Ուրեմն շնորհահանդէսի հրաւէրն առաջին հերթին ինձ է ուղղուած։ Ուրեմն առաջին հերթին ես պիտի ներկայ լինեմ։
Մասնակցեցի, սակայն ծրագրի ամբողջ տեւողութեան ընթացքում մտածում էի, որ անարդարութիւն է տեղի ունեցել։ Մտածում եմ սա սեռային անհաւասարութեան արտայայտութիւն է։ Ինչու՞ պիտի կինս տանը մնար ու չմասնակցէր, իսկ ես մասնակցէի։ Ես մասնակցում եմ, նոր ծանօթներ եմ գտնում ու անընդհատ մեծացնում եմ իմ ընկերական շրջապատը։ Նա տանը նստում է, նոր ծանօթներ չի գտնում ու անընդհատ մնում է իր նոյն ընկերական շրջապատում։
Կարծում եմ սցենարը նոյնն է շատ ու շատ ընտանիքների պարագային էլ։
Ի՞նչ պիտի անել։
Լաւ մնացէք։
No comments:
Post a Comment