"- Տաւարիշ Բել, տաւարիշ...- կը գոռար Ստալին։
- Ու՞ր ես տաւարիշ Բել...
- Ես ալ տաւար կարծեցի, զոր կը մորթեն,- պատասխանեց Բել։Ճիշտը վախցայ, որովհետեւ, ըստ տարաձայնութեանց, հռչակ հանած ես իբրեւ յայտնի մորթող։Չեմ գիտեր թէ որքան ճիշտ են այդ տարաձայնութիւնները։
- Ոչ, սիրելի Բել, բառը նախ տաւար չէ, այլ՝ տաւարիշ. յետոյ տաւարիշ կը նշանակէ ընկեր, ինչպէս ես եւ դուն, նոյն խառնուածքով ու հոգեբանութեամբ։ Մենք՝ կոմունիստներս՝ տաւարիշ կը կոչենք մեր ընկերները։
- Կերեւի տաւարի պէս մորթելու համար զանոնք,- մրմնջաց բաբելացի Բել"։ Էջ 56-57
"- Գիտե՞ս, տաւարիշ Բել, ես ստեղծեցի անհատի պաշտամունքը. պաշտել տուի անձս. պաշտուելու համար անհրաժեշտ է ստեղծել երկիւղ"։Էջ 59-60
No comments:
Post a Comment