Ով սարեր, մով սարեր, մանկութիւնս ետ բերէք
Ամերիկայում, առաջին իսկ օրերից հանդիպելով սփիւռքահայ հայրենակիցներիս, արժանացայ “հայաստանցի” պատւաւոր պիտակին, նախկին իրանահայս, ապա Հայաստանում՝ պարսիկ կամ ախպար որակումս, Ամերիկայում փոխարինուեց “Հայաստանցի”-ով, որին այդքան երազել էինք։
Նաեւ տեղեկացայ, որ մանկութեանս ու պատանեկութեանս ամենամօտ ընկերներից մէկը ապրում է իմ հարեւանութեամբ։
Հանդիպեցինք։ Թուաց, թէ մանկութիւնս են ետ բերել։
Նոր էր ամուսնացել։ Ամուսնացել ու եկել էր Ամերիկա։
Մեր ընկերութիւնը տեւեց շատ կարճ, ասուպային։
Շատ էինք փոխուել։ Ես՝ “Ուղղիչ տանը”, նա…
“էջ 294”
No comments:
Post a Comment