ԷԼԻ ԶԱՔԵՒՈՍԻ ՄԱՍԻՆ

Արդէն այս կայքէջում առիթ ունեցել եմ գրելու "Զաքեւոսի*" մասին։ Ասացի պէտք է ուշադիր լինել Զաքեւոսից, որպէսզի մեր դարպասը գոլ չխփի։ Խփեց։ Ու ոչ թէ մէկ հատ։

Իշխանութիւնը պահելու, պատմութեան մէջ մի ինչ որ գործով (հոգ չէ արտառոց) յաւերաժանալու մարմաջից ելնելով, հայրենի իշխանութիւնները մէկը միւսի հետեւից գոլ են խփում հայութեան դարպասում։

Սա նմանում է երկու անհաւասար ուժերով ֆուտբոլ խաղացող խմբերի պայքարին, որոնցից մէկի աւագը, գալով այն համոզման, որ անկարող է մրցակցին գոլ խփել, որոշում է գոլ խփել սեփական խմբի դարպասն ու դրանով առնուազն իր անունը յաւերժացնել, ինչ կարեւոր է ինչպէս, հէնց այն, որ իր անունն էլ կարձանագրուի գոլ խփողների շարքում, բաւական է։

Սա ներկայիս մեր իշխանութիւնների վիճակն է։ Գյուլին հրաւիրեցին ու ինչպէս կորած ու նոր նոր գտած եղբոր նման ընդունեցին, հիմա էլ նախաստորագրուած արձանագրութիւն են հրապարակել ու արի ու տես դրանում ոչ միայն Ցեղասպանութեան մասին իրենք են կասկած յայտնում, այլեւ հրաժարւում են հողային պահանջատիրութիւնից ու Արցախի ազատագրուած տարածքներից։

Միայն որպէսզի հանրութեանը ընտելացնեն իրավիճակին որդեգրել են բառախաղերի ձեւը։

Ի տես այս ամբողջի մտածում եմ նախքան թուրքերի հետ քննարկենք Ցեղասպանութեան հարցը, աւելի լաւ չէ՞ ինքներս մեր մէջ այդ հարցը քննարկենք , ի վերջոյ Ցեղասպանութիւ՞ն եղել է թէ ոչ։
Մենք թուրքերից հողային պահանջ ունե՞նք թէ չունենք։

Դժուար թէ մէկը սրանց նման կարողանար ջրել տասնամեակներ շարունակ Հայ Դատի անխոնջ նուիրեալների արածները։

Պինդ մնացէք։

* Անունը գրել եմ այնպէս ինչպէս լսել եմ նախապէս պատմածս պատմութեան մէջ։ Այն ընտրուած է պատահական։