Դիտեցի “Մի Գէյշայի յուշերը” տեսաերիզը։Բեմադրիչ` Rob Marshall
Արտադրութեան թուական` 2005, ԱՄՆ
Տեւողութիւն` 144 րոպէ
Տեսաերիզի պատրաստման բիւդջէ` $85 միլիոն ԱՄՆ
1929 թուականին Ճապոնիայում երկու փոքրահասակ քոյրիկներ իրենց ծնողների կողմից վաճառւում են մի մարդու, որն իր հերթին նրանց վաճառում է ուրիշների։ Տեսաերիզը հիմնականում այդ աղջիկներից մէկի կեանքն է նկարագրում, որը ճակատագրի բերումով դառնում է Գէյշա։
Գէյշաները դաստիարակւում են հաճոյք պատճառելու տղամարդկանց, սակայն նրանց արգելուած է սիրել տղամարդկանց։ Գէյշաները “անբարոյական”* աղջիկներ չեն։ Այդ մասին ես իմացայ համացանցում փնտրտուք կատարելով։ Այդ մասին տեսաերիզի մի հատուածում ասում է նաեւ գլխաւոր հերոսուհին։ Գէյշա դառնալու համար պիտի անցկացնել յատուկ դասընթացներ։
Տեսաերիզի ցուցադրումը որոշ ժամանակով արգելուած է եղել Չինաստանում, որովհետեւ տեսաերիզի գլխաւոր դերասանները չինացիներ են, մինչդեռ գէյշաները մաս են կազմում ճապոնական մշակոյթին։ Իսկ նկատի ունենալով, որ շատերը գէյշաներին համարում են անբարոյականներ, Չինաստանը յայտարարել է, որ տեսաերիզի ցուցադրումը կարող է հարցեր առաջացնել Ճապոնիայի հետ։
Իմ կարծիքով գեղեցիկ տեսաերիզ է, թէեւ գեղարուեստական առումով թերութիւններ ունի, օրինակ տեսաերիզի հերոսները պատերազմից առաջ ու պատերազմի ընթացքում ու պատերազմից յետոյ դէմքով մնացին նոյնը։ Այլ խօսքով, ըստ երեւոյթին ամբողջ այդ տարիները որեւէ ազդեցութիւն չունեցան նրանց դէմքի վրայ, նրանք չծերացան։
Սակայն կարեւորը բովանդակութիւնն է, որն ինձ դուր եկաւ։
“Մի Գէյշայի յուշերը” շահել է Օսկարի երեք մրցանակ, ինչպէս նաեւ այլ մրցանակներ։
Դիտէք այն ։Չէք վնասուի։
Լաւ մնացէք։
* Այս աշխարհում ամէն ինչ յարաբերական է։
No comments:
Post a Comment