- Դու որտեղի՞ց ծլեցիր, ինչու՞ աշխատանքի չես։
- Ես չեմ աշխատում, ես սովորում եմ,- պատասխանեց Չիպոլինոն։
- Սովորու՞մ ես, իսկ որտե՞ղ են գրքերդ։
- Ես ուսումնասիրում եմ սրիկաներին, Ձ՛երդ ողորմածութիւն։ Հէնց հիմա նրանցից մէկը կանգնած է առջևս, և ես յարմար առիթը բաց չեմ թողնի, որպէսզի ինչպէս հարկն է զննեմ նրան։
- Ուսումնասիրու՞մ ես սրիկաներին։ Շատ հետաքրքիր է, գիւղում բոլորն էլ սրիկաներ են։ Եթէ նոր սրիկա ես գտել, որին չեմ ճանաչում, ցո՛յց տուր ինձ։
- Ի հարկէ, Ձերդ ողորմածութիւն,- խորամանկ աչքով անելով` պատասխանեց Չիպոլինոն։ Յետոյ ձեռքը տարաւ ձախ գրպանն ու հանեց մի փոքրիկ հայելի, որով սովորաբար գնում էր արտոյտ որսալու։ Մօտենալով սինիոր Պոմիդորոյին` Չիպոլինոն հայելին բռնեց նրա քթի մօտ ու ասաց.
- Ահա նա, Ձե՛րդ ողորմածութիւն։ Ապա, ուշադիր նայէ՛ք նրան։
Չիպոլինոյի արկածները, էջ 19-21
No comments:
Post a Comment