"- Լաւ ապրանք է,- ասաց Շերեփուկը։ - Ծիրանի չունե՞ս,- ու նախանձով նայեց Հրեշտակի մեզի շիթին, որը ոչ միայն ասֆալտի երեսի սառոյցն էր հալեցնում, այլեւ գոլորշի դարձած ետ դառնում ու տաքացնում ձիու փորատակը։ Ըստ երեւոյթին Շերեփուկը միզակապութեամբ էր տառապում։
- Ներող կը լինես,- հեգնեց Աւետիքը Շերեփուկին,- ինչպէս գիտես, ձիերի համար պետքարաններ չկան քաղաքում:
-Սովետի ժամանակ էլ չկար,- նոր կարգերին պաշտպան կանգնեց Շերեփուկը։
-Չկար,- համաձայնեց Աւետիքը: - Բայց ցարի ժամանակ կար, շահի ժամանակ կար։ Հիմա ձիերի կարծիքով մենք առա՞ջ ենք գնացել, թէ՝ ետ։"
"Ծիրանի ծառերի տակ", Ռուբէն Յովսէփեան, էջ 16
No comments:
Post a Comment