Այսօր գնացել էի գրախանութ։
Գրքերն էի նայում, երբ մի 35-40 տարեկան կին իր փոքր աղջկայ հետ յայտնուեցին կողքումս։
Մայրը աղջկան մի բան ասաց, որ ինձ շատ դուր եկաւ։
Ասաց՝ "Տես ինչ լաւ հոտ է գալիս, գրքի հոտ է"։ Եւ այդ նախադասութիւնը կրկնեց մի քանի անգամ, "Անուշ է, չէ՞, գրքի հոտ է"։
Շատ դուրս եկաւ։ Ահաւասիկ երեխային գրքի աշխարհի հետ ծանօթացնելու ու գրքի հետ հարազատացնելու լաւագոյն ձեւերից մէկը։ Ոչ միայն երեխայի ձեռքը պիտի բռնել ու գրախանութ տանել, այլեւ նոյնիսկ գրքի հոտով պիտի երեխային հրապուրել։
Կեցցէ այդ կինը։
Լաւ մնացէք։
No comments:
Post a Comment