"ՆՈՐ ՍԿԻԶԲ"

"Նոր սկիզբ" վերնագրով յօդուածս հրատարակուել է "Երկիր" պաշտօնաթերթի Շաբաթ, Յունիսի 6-ի համարում։

Սա յղումը http://yerkir.am/newspaper/index.php?section=1&id=2093


Սա էլ յօդուածն ամբողջութեամբ.-

"Երեւանի աւագանու ընտրութիւնների արդիւնքները հասարակութեան եւ զանգուածային լրատուամիջոցներում լայն քննարկումների տեղիք են տուել։ Յատկապէս շատ է խօսւում ՀՅԴաշնակցութեան ստացած քուէների տոկոսի մասին։ Հրապարակւում են վերլուծութիւններ։ Ու լաւատեղեակներն ու անտեղեակները չեն զլանում իրենց տեսակէտը յայտնել։

Ոմանք արդիւնքները համարում են տրամաբանական, ոմանք՝ անտրամաբանական, ոմանք՝ մեր մնայուն ձայնի չափը հայրենի հասարակութեան մէջ, ոմանք՝ մեր անցնող տաս տարիների գործունէութեան արդիւնքը, ոմանք չարախնդում են, ոմանք էլ այն համարում են Դաշնակցութեան նոր սկիզբը։ Ես անձամբ հակուած եմ վերջին տեսակէտին։

“Անկախ այն հանգամանքից, թէ որքանով է աւագանին ձեւաւորող քաղաքական ուժերի համամասնութիւնը համապատասխանում մայրաքաղաքում նրանց ունեցած իրական վարկանիշին, համայնքային այս ընտրութիւնների արդիւնքում ՀՅԴաշնակցութեան արձանագրած արդիւնքի պատճառները մենք հակուած ենք փնտրել միայն մեր աշխատանքի մէջ։ Մենք պարտաւոր էինք հաւաքական եւ անձնական օրինակով ապացուցել եւ ժողովրդին հասանելի դարձնել մեր դաւանած ճանապարհի ճշմարտացիութիւնը”։ Ասուած է ՀՅԴ ԳՄ-ի յայտարարութեան մէջ։

Սակայն մինչ Դաշնակցութիւնը կը քննարկի արդիւնքների պատճառները եւ հետեւութիւններ կանի, ուզում եմ մի քանի բան նշել։

Սովորական եւ ոչ սովորական խօսակցութիւնների ընթացքում մարդկանց մի ստուար մասի ակնկալիքը Դաշնակցութիւնից մեծ է։ Ասում եմ` ոչ սովորական, որովհետեւ որպէս օրինակ մասնակցում էի Հայաստանի տնտեսութեանն ու կիրառուած տնտեսական քաղաքականութեանը նուիրուած մի խորհրդաժողովի, եւ իշխանական կուսակցութիւններից մէկի ներկայացուցիչը, ի տես դահլիճում ներկայ քիչ մարդկանց, այս ու այն կողմ նայեց ու ասաց “Մեր յոյսը Դաշնակցութիւնն է”։

Սակայն քուէների արդիւնքները ապացուցում են, որ մարդիկ Դաշնակցութեանը քիչ են քուէ տալիս։ Այսինքն՝ մարդիկ գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար, կամովի թէ պարտադրուած մասնակցում են ընտրութիւններին եւ վերարտադրում իշխանութեանը կամ փորձում են վերարտադրել նորերից ոչնչից չտարբերուող հին իշխանութեանը։

Տրտնջալ, դժգոհել, բողոքել ու խուսափել պատասխանատւութիւնից, խուսափել վիճակը փոխելու սեփական ներդրումից եւ, ի վերջոյ, գնալ վերարտադրել ներկայ կամ, ինչպէս ասուեց, նորերից չտարբերուող հին իշխանութեանը, հասարակական հոգեբանութեան տեսանկիւնից հետաքրքիր ուսումնասիրութեան նիւթ է։

“Ինչու՞ մասնակցեցիք ընտրութիւններին”, հարցնում են մեզ։ Շատ պարզ պատճառով։ Հէնց այն պատճառով, որ մասնակցեցինք Նախագահական ընտրութիւններին ու դրան նախորդող բոլոր ընտրութիւններին։ Մասնակցեցինք, որպէսզի մէկ անգամ եւս ժողովրդին այլընտրանք տանք։ Չխուսափեցինք այս պարագային մայրաքաղաքի հանդէպ մեր պատասխանատւութիւնից։

Եւ խնդիրն անձամբ ինձ համար միայն ընտրութիւնների արդիւնքը չէ։ Արդիւնքն անշուշտ կարեւոր է. մասնակցում ենք յաղթելու նպատակով, սակայն աւելի կարեւորը ժողովրդին այլընտրանք տալու հնարաւորութեան ընձեռումն է։

Եթէ մարդիկ դժգոհում են, որ Երեւանում կանաչապատ տարածք չի մնացել, որ բակերում երեխաների համար խաղահրապարակներ չկան, որ մայթերը բռնագրաւուած են, որ ապօրինի շինութիւնների թիւը գագաթնակէտին է հասել, որ համատիրութիւնները քաղաքացիներին կողոպտելու միջոց են, որ թաղապետարաններն այսպէս են, որ քաղաքապետարանն այնպէս է, եւ էլի գնում քուէ են տալիս նոյն հին ու նոր մարդկանց, որոնք երեկ կամ այսօր Երեւանի ներկայ աղետալի վիճակին հասնելու պատճառն են դարձել, սա արդէն լուրջ մտորումների տեղիք է տալիս։

Պարզից էլ պարզ էր, որ քաղաքական ուղեգիծ փոխելով, համաձայնական իշխանութեան մաս կազմելուց ընդդիմութիւն դառնալով, ընդամէնը մէկ ամսուայ ընթացքում հնարաւոր չէ ժողովրդին ապացուցել այն սկզբունքային տարբերութիւնները, որ ունի Դաշնակցութիւնը միւսներից։ Սակայն Դաշնակցութիւնը չվարանեց պատասխանատւութիւնից։

Ընտրութիւնների արդիւնքները Դաշնակցութեան համար նոր սկիզբ են։ Նոր սկիզբ ժողովրդին բացատրելու, որ վիճակը փոխելու հնարաւորութիւն կայ, որ փոխելու բանալին իւրքանչիւր քաղաքացու ձեռքում է, որ վերջ պիտի տալ տրտնջալուն ու դժգոհելուն, մէկընդմիշտ պիտի վանել յարմարուողականութիւնն ու պարտուողականութիւնը, որ կայ այլընտրանք, որ այդ այլընտրանքը Դաշնակցութիւնն է։ Դաշնակցութիւնը՝ իր ազգային, յեղափոխական, ընկերվարական ու ժողովրդավարական համոզումներով"։